پژوهشگران علوم پزشکی در دانشگاه میسوری آمریکا می گویند نتایج مطالعات جدید نشان داده است که تفاوت های افراد در زمینه گرایش به کم تحرکی یا تحرک زیاد تا حد زیادی به عوامل ژنتیکی بستگی دارد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، متخصصان در این مطالعه خاطرنشان کردند: در واقع این فاکتورهای ژنتیکی هستند که تعیین می کنند فردی تنبل و کم تحرک و یا فعال و پرجنب و جوش باشد.
بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی حدود ۲ میلیون نفر در جهان به علت انجام ندادن فعالیت‌های فیزیکی کافی جان خود را از دست می دهند و بیش از ۶۰ درصد جمعیت جهان که اغلب آنان را زنان و دختران تشکیل می‌دهند، به میزان لازم از تحرک فیزیکی برای ارتقای سلامتی برخوردار نیستند.
برآوردها برای فعالیت‌های بدنی کم و ناکافی (انجام فعالیت بدنی متوسط به میزان کمتر از ۵/۲ ساعت در هفته) از ۳۱ تا ۵۱ درصد متغیر است و متوسط جهانی آن ۴۱ درصد است.
دکتر فرانک بوت، استاد دانشگاه میسوری و دستیاران وی در این آزمایشات روی رفتارهای موش های آزمایشگاهی به لحاظ فعال یا تنبل بودن، مطالعه کردند.
پروفسور بوت تاکید کرد: این آزمایشات مشخص می کند که تنبلی و گرایش به کم تحرکی، ریشه ژنتیکی دارد.
وی تصریح کرد: این یافته گامی مهم در راستای شناسایی عوامل تاثیرگذار بیشتر در شیوع چاقی بین انسان ها است.
به این ترتیب می توان تعیین کرد که چه افرادی از همان دوران کودکی به دلیل فاکتورهای ژنتیکی خاص، گرایش به بی تحرکی دارند و در نتیجه مستعد چاقی هستند.
لازم به ذکر است حدود دوازده درصد مرگ و میرها به شیوه زندگی کم تحرک و پشت میز نشینی نسبت داده می شود.
