گياه باستاني كه 31 هزار سال در زير لايه‌هاي يخ منطقه سيبري مدفون شده بود، توسط محققان روس مجددا احيا شد و به گل نشست.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، محققان روس موفق شدند گياه باستاني Silene stenophylla را با استفاده از دانه‌هايي كه 31 هزار سال قبل توسط سنجاب‌ها در زير لايه پرمافراست منطقه سيبري مدفون شده بود، احياء كرده و به حيات بازگردانند. اين گياه باستاني با دوام ترين و قديمي‌ترين ارگانيسم زنده بر روي زمين محسوب مي‌شود.
دانه‌هاي گياه باستاني، با استفاده از ميكروسكوپ‌هاي پرقدرت مورد بررسي قرار گرفتند و مشخص شد كه نمونه‌هايي از اين گياه همچنان در منطقه سيبري رشد مي‌كنند.
به گفته دكتر « ديويد گيليچينسكي» سرپرست تيم تحقيقاتي آزمايشگاه كريولوژي مسكو، دانه‌هاي باستاني در عمق 38 متري و در دماي منفي هفت درجه كشف شده‌اند و اندازه آنها از اندازه دانه‌هاي گياهان فعلي كمي كوچكتر هستند.
محققان از تكنيك رشد كه توليد انبوه گياه از يك دانه واحد است، استفاده كردند. تحت شرايط استريل، دانه‌هاي باستاني بازسازي شده و در آزمايشگاه كشت شدند و پس از گذشت يك سال گياه 31 هزار ساله شكوفه كرد و از ميوه گياه دانه جديدي بدست آمد.
در ادامه، با استفاده از روش سن‌يابي راديوكربني، قدمت اين دانه‌ها بين 31 هزار و 500 تا 32 هزار و 100 سال تخمين زده شد.
بر اساس گزارش آكادمي ملي علوم روسيه، اين يافته نشان مي‌دهد كه احتمالا گونه‌هاي مختلفي از اشكال اوليه موجودات در اعماق يخ ها وجود دارند كه در طول ساليان متمادي سالم باقي مانده و مي توان مجددا آنها را احيا كرد.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، محققان روس موفق شدند گياه باستاني Silene stenophylla را با استفاده از دانه‌هايي كه 31 هزار سال قبل توسط سنجاب‌ها در زير لايه پرمافراست منطقه سيبري مدفون شده بود، احياء كرده و به حيات بازگردانند. اين گياه باستاني با دوام ترين و قديمي‌ترين ارگانيسم زنده بر روي زمين محسوب مي‌شود.
دانه‌هاي گياه باستاني، با استفاده از ميكروسكوپ‌هاي پرقدرت مورد بررسي قرار گرفتند و مشخص شد كه نمونه‌هايي از اين گياه همچنان در منطقه سيبري رشد مي‌كنند.
به گفته دكتر « ديويد گيليچينسكي» سرپرست تيم تحقيقاتي آزمايشگاه كريولوژي مسكو، دانه‌هاي باستاني در عمق 38 متري و در دماي منفي هفت درجه كشف شده‌اند و اندازه آنها از اندازه دانه‌هاي گياهان فعلي كمي كوچكتر هستند.
محققان از تكنيك رشد كه توليد انبوه گياه از يك دانه واحد است، استفاده كردند. تحت شرايط استريل، دانه‌هاي باستاني بازسازي شده و در آزمايشگاه كشت شدند و پس از گذشت يك سال گياه 31 هزار ساله شكوفه كرد و از ميوه گياه دانه جديدي بدست آمد.
در ادامه، با استفاده از روش سن‌يابي راديوكربني، قدمت اين دانه‌ها بين 31 هزار و 500 تا 32 هزار و 100 سال تخمين زده شد.
بر اساس گزارش آكادمي ملي علوم روسيه، اين يافته نشان مي‌دهد كه احتمالا گونه‌هاي مختلفي از اشكال اوليه موجودات در اعماق يخ ها وجود دارند كه در طول ساليان متمادي سالم باقي مانده و مي توان مجددا آنها را احيا كرد.
