آرام، گفتم دوستت دارم

mani24 گفت:

دوستم داشته باش ....



دوستم داشته باش ، بادها دلتنگ اند
دستها بیهوده ، چشمها بیرنگ اند
دوستم داشته باش ، شهرها می لرزند
برگها می سوزند ، یادها می گندند

باز شو تا پرواز ، سبز باش از آواز
آشتی كن با رنگ ، عشق بازی با ساز
دوستم داشته باش ، عطرها در راهند
دوستت دارم ها ، آه ، چه كوتاهند

دوستت خواهم داشت ، بیشتر از باران
گرمتر از لبخند ، داغ چون تابستان
دوستت خواهم داشت ، شادتر خواهم شد
ناب تر ، روشن تر ، بارور خواهم شد
دوستم داشته باش ، برگ را باور كن
آفتابی تر شو ، باغ را از بر كن
دوستم داشته باش ، عطرها در راهند
دوستت دارم ها ، آه ، چه كوتاهند

خواب دیدم در خواب ، آب ، آبی تر بود
روز ، پر سوز نبود ، زخم شرم آور بود
خواب دیدم در تو ، رود از تب می سوخت
نور گیسو می بافت ، باغچه گل می دوخت
دوستم داشته باش ، عطرها در راهند
دوستت دارم ها ، آه ، چه كوتاهند ...

کلیک کنید تا باز شود...

خیال شیشه ایی گفت:

mani24 گفت:

دوستم داشته باش ....



دوستم داشته باش ، بادها دلتنگ اند
دستها بیهوده ، چشمها بیرنگ اند
دوستم داشته باش ، شهرها می لرزند
برگها می سوزند ، یادها می گندند

باز شو تا پرواز ، سبز باش از آواز
آشتی كن با رنگ ، عشق بازی با ساز
دوستم داشته باش ، عطرها در راهند
دوستت دارم ها ، آه ، چه كوتاهند

دوستت خواهم داشت ، بیشتر از باران
گرمتر از لبخند ، داغ چون تابستان
دوستت خواهم داشت ، شادتر خواهم شد
ناب تر ، روشن تر ، بارور خواهم شد
دوستم داشته باش ، برگ را باور كن
آفتابی تر شو ، باغ را از بر كن
دوستم داشته باش ، عطرها در راهند
دوستت دارم ها ، آه ، چه كوتاهند

خواب دیدم در خواب ، آب ، آبی تر بود
روز ، پر سوز نبود ، زخم شرم آور بود
خواب دیدم در تو ، رود از تب می سوخت
نور گیسو می بافت ، باغچه گل می دوخت
دوستم داشته باش ، عطرها در راهند
دوستت دارم ها ، آه ، چه كوتاهند ...

کلیک کنید تا باز شود...

به او بگویید دوستش دارم، به او که صدای پایش رامیشنوم، به او که لحن کلامش را میشناسم ، به او که عمق نگاهش را میفهمم،به او که .....
بوسهبر عکست زنم ترسم که قابش بشکند.قاب عکس توست اما شيشه ي عمرمن است بوسهبر مويت زنم ترسم که تارش بشکند.تارموي توست اما ريشه ي عمر من است
معبودمسکوتم را از صداي تنهاييم بدان .. نميخوانم و نميگويم چون درونم هيچ بودهو تو آمدي برايم قصه هايي از عشق سراييدي و به من قصه باران آموختي ميدانيقصه باران قصه شستن غمهاست و درون انسانها پر از غم و تنهايي است ونگاهمبه باران تو افتاد و ناگهان تمام تنهاييم را فراموش کردم و به تو و داشتنتو ميبالم تنهاتر از يک برگ با باد شاديها محجورم درآبهاي سرور آورتابستان آرام ميرانم
به او بگویید دوستش دارم، به او که گل همیشه بهارمن است، به او که قشنگترین بهانه برای بودن من است وبه او که عشق جاودانه من است

کاشزندگی شعر بود تا برایش یک دنیا شعر می سرودم تا با آهنگش در خلوت بی کسیهایش هیچوقت تنها نماند کاش زندگی قصه بود تا برایش یک دریا قصه می گفتمتا همسفر با ماهیهای آزاد همیشه اقیانوس خوشبختی را پیدا کند
یادگارهایسبز سالهای بهار افشان تیک تیک لحظه های دور از تو و عبور غریبانه ترینچکاوک های عاشق... مسافر! انتقام غریبی است رفتنت!!
برای دیدن من دلت را دیده کن دیدی که تنهایم؟!
از عشق پرسیدم نام دیگر تو چیست؟ زبان سرخش را در آورد و گفت: "سر سبزی که بر باد می رود"!!!
ديرگاهيست كه تنها شده ام قصه غربت صحرا شده ام وسعت درد فقط سهم من استبازهم قسمت غم ها شده ام دگر آيينه ز من بي خبر است كه اسير شب يلدا شدهام من كه بي تاب شقايق بودم همدم سردي يخ ها شده ام كاش چشمان مرا خاككنيد تا نبينم كه چه تنها شده ام....
محبتره به دل دادن صفاي سينه ميخواهد به ياد يکدگر بودن دلي بي کينه ميخواهداگر دورم ز ديدارت دليل بي وفايي نيست وفا ان است که نامت را هميشه برزبان دارم
وفا آن است که نامت را نهانی زیر لب دارم
نور دلیل تاریکی بود و سکوت دلیل خلوت، تنها عشق بی دلیل بود که تو دلیل آن شدی

کلیک کنید تا باز شود...