آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست/هر کجا هست خدایا به سلامت دارش
مشاعرۀ سنّتی
- شروع کننده موضوع Matrix
- تاریخ شروع
یاد یاران قدیمم نرود از دل تنگ
چون هوای چمن از یاد اسیران قفس
چون هوای چمن از یاد اسیران قفس
تاکی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
از شرم گنه فگنده‌ام سر در پيش
دارم گنهان ز قطره باران بيش
تو در خور خود کني و ما در خورخويش
آواز آيد که سهل باشد درويش
وز بار گنه فگنده بودم سر پيش
درخانه خود نشسته بودم دلريش
تو در خور خود کني و ما در خور خويش
بانگيآمد که غم مخور اي درويش
رفت از نظرم سر و قد رعنايش
شوخي که به ديدهبود دايم جايش
چندان که زاشک آبله شد بر پايش
گشت از پي او قطره ز نانمردم چشم
چون خود زده‌ام چه نالم از دشمن خويش
آتش بدو دست خويش برخرمن خويش
اي واي من و دست من و دامن خويش
کس دشمن من نيست منم دشمنخويش
حقا که همين بود و همينست غرض
پيوسته مرا ز خالق جسم و عرض
فارغ بينم هميشه ز آسيب مرض
کان جسم لطيف را به خلوتگه ناز
پندار دويي دليل بعدست بخط
اي بر سر حرف اين و آن نازده خط
يکعين فحسب دان و يک ذات فقط
در جمله‌ي کاينات بي سهو و غلط
شد قصدمقاصدت ز مقصد مانع
گشتي به وقوف بر مواقف قانع
انوار حقيقت از مطالع طالع
هرگز نشود تا نکني کشف حجب
تابان گشته جمال وجه مطلق
کي باشد و کيلباس هستي شده شق
جان در غلبات شوق او مستغرق
دل در سطوات نور اومستهلک
جز دوست نديد هيچ رو در خور عشق
دل کرد بسي نگاه در دفتر عشق
شوريده دلم عشق نهد بر سر عشق
چندانکه رخت حسن نهد بر سر حسن
زان زمزمه‌ام ز پاي تا سر همه عشق
بر عود دلم نواخت يک زمزمه عشق
از عهده‌ي حق گزاري يک دمه عشق
حقا که به عهدها نيايم بيرون
بستر همه محنتست و بالين همه عشق
ما را شده‌است دين و آيين همه عشق
انالله دلي و چندين همه عشق
سبحان الله رخي و چندين همه حسن
هستند پي قطره‌ي آبي غمناک
خلقان همه بر درگهت اي خالق پاک
تاآب زند بر سر اين مشتي خاک
سقاي سحاب را بفرما از لطف
زآلودگي نياز بامشتي خاک
دامان غناي عشق پاک آمد پاک
گر ما و تو در ميان نباشيم چهباک
چون جلوه گر و نظارگي جمله خود اوست
ور عدل کني شوم به يک بارههلاک
گر فضل کني ندارم از عالم باک
مشتي خاکم چه آيد از مشتي خاک
روزي صدبار گويم اي صانع پاک
ابوسعیدابوالخیر
دارم گنهان ز قطره باران بيش
تو در خور خود کني و ما در خورخويش
آواز آيد که سهل باشد درويش
وز بار گنه فگنده بودم سر پيش
درخانه خود نشسته بودم دلريش
تو در خور خود کني و ما در خور خويش
بانگيآمد که غم مخور اي درويش
رفت از نظرم سر و قد رعنايش
شوخي که به ديدهبود دايم جايش
چندان که زاشک آبله شد بر پايش
گشت از پي او قطره ز نانمردم چشم
چون خود زده‌ام چه نالم از دشمن خويش
آتش بدو دست خويش برخرمن خويش
اي واي من و دست من و دامن خويش
کس دشمن من نيست منم دشمنخويش
حقا که همين بود و همينست غرض
پيوسته مرا ز خالق جسم و عرض
فارغ بينم هميشه ز آسيب مرض
کان جسم لطيف را به خلوتگه ناز
پندار دويي دليل بعدست بخط
اي بر سر حرف اين و آن نازده خط
يکعين فحسب دان و يک ذات فقط
در جمله‌ي کاينات بي سهو و غلط
شد قصدمقاصدت ز مقصد مانع
گشتي به وقوف بر مواقف قانع
انوار حقيقت از مطالع طالع
هرگز نشود تا نکني کشف حجب
تابان گشته جمال وجه مطلق
کي باشد و کيلباس هستي شده شق
جان در غلبات شوق او مستغرق
دل در سطوات نور اومستهلک
جز دوست نديد هيچ رو در خور عشق
دل کرد بسي نگاه در دفتر عشق
شوريده دلم عشق نهد بر سر عشق
چندانکه رخت حسن نهد بر سر حسن
زان زمزمه‌ام ز پاي تا سر همه عشق
بر عود دلم نواخت يک زمزمه عشق
از عهده‌ي حق گزاري يک دمه عشق
حقا که به عهدها نيايم بيرون
بستر همه محنتست و بالين همه عشق
ما را شده‌است دين و آيين همه عشق
انالله دلي و چندين همه عشق
سبحان الله رخي و چندين همه حسن
هستند پي قطره‌ي آبي غمناک
خلقان همه بر درگهت اي خالق پاک
تاآب زند بر سر اين مشتي خاک
سقاي سحاب را بفرما از لطف
زآلودگي نياز بامشتي خاک
دامان غناي عشق پاک آمد پاک
گر ما و تو در ميان نباشيم چهباک
چون جلوه گر و نظارگي جمله خود اوست
ور عدل کني شوم به يک بارههلاک
گر فضل کني ندارم از عالم باک
مشتي خاکم چه آيد از مشتي خاک
روزي صدبار گويم اي صانع پاک
ابوسعیدابوالخیر
تا کی کنم عتیبت از چشم دلفریبت
روزی کرشمه ای کن ای یار برگزیده
روزی کرشمه ای کن ای یار برگزیده
ای ایران ای مرز پر گهر
ای خاکت سرچشمه هنر
دور از تو اندیشه بدان
پاینده مانی تو جاودان
ای دشمن ار توسنگ خاره ای من آهنم
جان من فدای خاک پاک میهنم
مهر تو چون شد پیشه ام
دور از تو نیست اندیشه ام
در راه تو کی ارز شی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
سنگ کوهت در و گوهر است
خاک دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل کی برون کنم
بر گو بی مهر تو چون کنم
تا گردش جهان و دور آسمان به پاست
نور ایزدی همیشه رهنمای ماست
ایران ای خرم بهشت من
روشن از تو سر نوشت من
گر آتش بارد به پیکرم
جز مهرت در دل نپر ورم
از آب و خاک ومهر تو سرشته شد گلم
مهر اگر برون رود گلی شوددلم
ای خاکت سرچشمه هنر
دور از تو اندیشه بدان
پاینده مانی تو جاودان
ای دشمن ار توسنگ خاره ای من آهنم
جان من فدای خاک پاک میهنم
مهر تو چون شد پیشه ام
دور از تو نیست اندیشه ام
در راه تو کی ارز شی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
سنگ کوهت در و گوهر است
خاک دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل کی برون کنم
بر گو بی مهر تو چون کنم
تا گردش جهان و دور آسمان به پاست
نور ایزدی همیشه رهنمای ماست
ایران ای خرم بهشت من
روشن از تو سر نوشت من
گر آتش بارد به پیکرم
جز مهرت در دل نپر ورم
از آب و خاک ومهر تو سرشته شد گلم
مهر اگر برون رود گلی شوددلم
baran-bahari
کاربر بیش فعال
بس که من دل را به دام عشق خوبان بسته‌ام
وز نشاط عشق خوبان توبه‌ها بشکسته‌ام
وز نشاط عشق خوبان توبه‌ها بشکسته‌ام
baran-bahari
کاربر بیش فعال
روشني طلعت تو ماه ندارد .. پيش تو گل، رونق گياه ندارد
دو چشم مست تو کز خواب صبح برخیزند
هزار فتنه به هر گوشهای برانگیزند
چگونه انس نگیرند با تو آدمیان
که از لطافت خوی تو وحش نگریزند
چنان که در رخ خوبان حلال نیست نظر
حلال نیست که از تو نظر بپرهیزند
غلام آن سر و پایم که از لطافت و حسن
به سر سزاست که پیشش به پای برخیزند
تو قدر خویش ندانی ز دردمندان پرس
کز اشتیاق جمالت چه اشک میریزند
قرار عقل برفت و مجال صبر نماند
که چشم و زلف تو از حد برون دلاویزند
مرا مگوی نصیحت که پارسایی و عشق
دو خصلتند که با یک دگر نیامیزند
رضا به حکم قضا اختیار کن سعدی
که شرط نیست که با زورمند بستیزند
هزار فتنه به هر گوشهای برانگیزند
چگونه انس نگیرند با تو آدمیان
که از لطافت خوی تو وحش نگریزند
چنان که در رخ خوبان حلال نیست نظر
حلال نیست که از تو نظر بپرهیزند
غلام آن سر و پایم که از لطافت و حسن
به سر سزاست که پیشش به پای برخیزند
تو قدر خویش ندانی ز دردمندان پرس
کز اشتیاق جمالت چه اشک میریزند
قرار عقل برفت و مجال صبر نماند
که چشم و زلف تو از حد برون دلاویزند
مرا مگوی نصیحت که پارسایی و عشق
دو خصلتند که با یک دگر نیامیزند
رضا به حکم قضا اختیار کن سعدی
که شرط نیست که با زورمند بستیزند
آخرین ویرایش:
تصحیح
تصحیح
خيلى مخلصما ولى فقط برا تصحيح ميگم:
دست از طلب ندارم تا كام من برآيد
يا تن رسد به جانان يا جان ز تن در آيد
موفق باشی
تصحیح
خيلى مخلصما ولى فقط برا تصحيح ميگم:
دست از طلب ندارم تا كام من برآيد
يا تن رسد به جانان يا جان ز تن در آيد
موفق باشی
دل عالمی بسوزی چو عذار برفروزی
تو از این چه سود داری که نمیکنی مدارا
از شاعر شیرین سخن، استاد حافظ شیرازی
ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما
آب روی خوبی از چاه زنخدان شما
عزم دیدار تو دارد جان بر لب آمده
بازگردد یا برآید چیست فرمان شما
کس به دور نرگست طرفی نبست از عافیت
به که نفروشند مستوری به مستان شما
بخت خواب آلود ما بیدار خواهد شد مگر
زان که زد بر دیده آبی روی رخشان شما
baran-bahari
کاربر بیش فعال
اي گل خوش نصيب من بلبل خويش را مسوز
كز سر صدق مي كند شب همه شب دعاي تو
كز سر صدق مي كند شب همه شب دعاي تو
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اولین مسابقۀ "مشاعرۀ سنتی دور همی" با جایزه | مشاعره | 109 | |
|
مشاعرۀ شاعران | مشاعره | 11 |