بر این رخساره شوریده /برگ خشکی بروئیده
براین شیشه یکی آهی/ شده پنهان ز هر دیده
براین ساحل یکی زروق طلسم گشته, خشکیده
براین معبر که هر راهی/ به چکمه, آن بکوبیده
ازآن خانه که ژوریده ,همه وجدان بسوزیده
وآن پیکر که پیچیده ,به جهلی گشته گندیده
ازآن دیده که او دیده یکی بینم که نا دیده
واین حالم...