Recent content by PoKeY

یکی را به سر برنهد تاج بخت یکی را به خاک اندر آرد ز تخت

میندیش ار جگر خوناب گیرد که چشم از آتش دل آب گیرد عبید

تو را عشق همچون خودي ز آب و گل ربايد همي صبر و آرام دل

صبح یک روز من از پیش خودم خواهم رفت بی خبر با دل درویش خودم خواهم رفت می روم تا در میخانه کمی مست کنم جرعه بالا بزنم آنچه نبایست کنم بی خیال همه کس باشم و دریا باشم دائم الخمر ترین آدم دنیا باشم آنقدر مست که اندوه جهانم برود استکان روی لبم باشد و جانم برود ساقیا در بدنم نیست توان جام بده گور...

تا هستم اي رفيق نداني که کيستم روزي سراغ وقت من آئي که نيستم در آستان مرگ که زندان زندگيست تهمت به خويشتن نتوان زد که زيستم پيداست از گلاب سرشکم که من چو گل يک روز خنده کردم و عمري گريستم طي شد دو بيست سالم و انگار کن دويست چون بخت و کام نيست چه سود از دويستم گوهرشناس نيست در اين شهر شهريار...