Recent content by IT_mm

درین سرای بی کسی کسی به در نمیزند به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند

من آن گلبرگ مغرورم که میمیرم ز بی آبی ولی با خفت و خواری پی شبنم نمیگردم

تو اگر در تپش باغ خدا را دیدی همت کن و بگو ماهی ها حوضشان بی آب است

ای آسمان مگر دل دیوانه ی منی اینگونه نره میکشی و فریاد میزنی من مست و تو نعره کش امشب حکایتی ست میخانه ات کجاست که سر خوشتر از منی

دردم از یارست و درمان نیز هم دل فدای او شد و جان نیز هم

من آن گلبرگ مغرورم که میمیرم زبی آبی ولی با خفت و خواری پی شبنم نمیگردم

دردم از یارست و درمان نیز هم دل فدای او شد و جان نیز هم درعجبم از مردمي كه خود زير شلاق ظلم و ستم زندگي مي كنند و بر حسيني مي گريند كه آزاد زيست و آزادانه جان داد دكتر شريعتي

در این سرای بی کسی کسی به در نمیزند به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند

یکی میپرسد اندوه تو از چیست؟ سبب ساز سکوت مبهمت چیست؟ برایش صادقانه مینویسم برای آنکه باید باشد و نیست

در حضور واژه های بی نفس صدای تیک تیک ساعت را گوش کن شاید مرهم درد ثانیه ها را پیدا کنی

شب از جنگل شعله میگذشت حریق خزان بود و تاراج باد

نوش دارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی سنگدل این زودتر میخواستی حالا چرا؟

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا؟

تو کیستی که من اینگونه بی تو بیتابم ؟ شب از هجوم خیالت نمیبرد خوابم تو چیستی که من از موج هر تبسم تو بسان قایق سرگشته روی گردابم؟

درخت خشک باری هم ندارد نه تنها گل که خاری هم ندارد بیا ای ابر بر باغی بگرییم که امید بهاری هم ندارد