جمله های كوتاه با يك دنيا معنا
- شروع کننده موضوع secret_f
- تاریخ شروع
پرنده بر شانه های انسان نشست. انسان با تعجب رو به پرنده کرد و گفت : اما من درخت نیستم، تو نمی توانی روی شانه من آشیانه بسازی.
پرنده گفت: من فرق درخت ها و آدمها را خوب می دانم اما گاهی پرنده ها و آدمها را اشتباه می گیرم. انسان خندید و به نظرش این خنده دارترین اشتباه ممکن بود.
پرنده گفت: راستی چرا پر زدن را کنار گذاشتی؟ انسان منظور پرنده را نفهمید اما باز هم خندید.
پرنده گفت : نمی دانی توی آسمان چقدر جای تو خالی است. انسان دیگر نخندید. انگار ته ته خاطراتش چیزی را به یاد آورد، چیزی که نمی دانست چیست. شاید یک آبی دور، یک اوج دوست داشتنی.
پرنده گفت: غیر از تو پرنده های دیگری را نیز می شناسم که پر زدن از یادشان رفته است. درست است که پرواز برای یک پرنده ضرورت است، اما اگر تمرین نکند فراموش می شود. پرنده این را گفت و پر زد.
انسان رد پرنده را دنبال کرد تا اینکه چشمش به یک آبی بزرگ افتاد و به یاد آورد روزی نام این آبی بزرگ بالای سرش آسمان بود و چیزی شبیه دلتنگی توی دلش موج زد.
آنوقت خدا بر شانه های کوچک انسان دست گذاشت و گفت : "یادت می آید ؟ تو را با دو بال و دو پا آفریده بودم؟ زمین و آسمان هر دو برای تو بود. اما تو آسمان را ندیدی. راستی عزیزم بالهایت را کجا جا گذاشتی؟ "
انسان دست بر شانه هایش گذاشت و جای خالی چیزی را احساس کرد. آنوقت رو به خدا کرد و گریست....
عرفان نظرآهاري
پرنده گفت: من فرق درخت ها و آدمها را خوب می دانم اما گاهی پرنده ها و آدمها را اشتباه می گیرم. انسان خندید و به نظرش این خنده دارترین اشتباه ممکن بود.
پرنده گفت: راستی چرا پر زدن را کنار گذاشتی؟ انسان منظور پرنده را نفهمید اما باز هم خندید.
پرنده گفت : نمی دانی توی آسمان چقدر جای تو خالی است. انسان دیگر نخندید. انگار ته ته خاطراتش چیزی را به یاد آورد، چیزی که نمی دانست چیست. شاید یک آبی دور، یک اوج دوست داشتنی.
پرنده گفت: غیر از تو پرنده های دیگری را نیز می شناسم که پر زدن از یادشان رفته است. درست است که پرواز برای یک پرنده ضرورت است، اما اگر تمرین نکند فراموش می شود. پرنده این را گفت و پر زد.
انسان رد پرنده را دنبال کرد تا اینکه چشمش به یک آبی بزرگ افتاد و به یاد آورد روزی نام این آبی بزرگ بالای سرش آسمان بود و چیزی شبیه دلتنگی توی دلش موج زد.
آنوقت خدا بر شانه های کوچک انسان دست گذاشت و گفت : "یادت می آید ؟ تو را با دو بال و دو پا آفریده بودم؟ زمین و آسمان هر دو برای تو بود. اما تو آسمان را ندیدی. راستی عزیزم بالهایت را کجا جا گذاشتی؟ "
انسان دست بر شانه هایش گذاشت و جای خالی چیزی را احساس کرد. آنوقت رو به خدا کرد و گریست....
عرفان نظرآهاري
دنیا بیستون است اما فرهاد ندارد، و آن تیشه هزار سال است که در شکاف کوه افتاده است.
مردم می آیند و می روند اما کسی سراغ آن تیشه را نمی گیرد. دیگر کسی نقشی بر این سینه سخت و ستبر نمی زند.
دنیا بیستون است و روی هر ستون ، عفریت فرهاد کش نشسته است.هر روز پایین می آید و در گوش ات نجوا می کند که شیرین دوستت ندارد. و جهان تلخ می شود.
تو اما باور نکن. عفریت فرهاد کش دروغ می گوید. زیرا که تا عشق هست ، شیرین هست.
عشق اما گاهی سخت می شود ، آنقدر سخت که تنها تیشه از پس آن بر می آید.
روی این بیستون ناساز و ناهموار گاهی تنها با تیشه می توان ردی از عشق گذاشت ، و گرنه هیچ کس باور نمی کند که این بیستون فرهادی داشت.
***
ما فرهادیم و دیگران به ما می خندد. ما فرهادیم و می خواهیم بر صخره های این دنیا ، جویی از شیر و جویی از عسل بکشیم ؛ از ملکوت تا مغاک. عشق ، شیر و عشق ، شکر؛ عشق ، قند و عشق، عسل . شیر و شکر قند و عسل عشق ، نه در دست شیرین که در دستان خسرو است.
خسرو ما اما خداوند است.
ما به عشق این خسرو است که در بیستون دنیا مانده ایم.
ما به عشق این خسرو است که تیشه به ریشه هر چه سنگ و صخره می زنیم.
ما به عشق این خسرو ...
و گرنه شیرین بهانه است.
مردم می آیند و می روند اما کسی سراغ آن تیشه را نمی گیرد. دیگر کسی نقشی بر این سینه سخت و ستبر نمی زند.
دنیا بیستون است و روی هر ستون ، عفریت فرهاد کش نشسته است.هر روز پایین می آید و در گوش ات نجوا می کند که شیرین دوستت ندارد. و جهان تلخ می شود.
تو اما باور نکن. عفریت فرهاد کش دروغ می گوید. زیرا که تا عشق هست ، شیرین هست.
عشق اما گاهی سخت می شود ، آنقدر سخت که تنها تیشه از پس آن بر می آید.
روی این بیستون ناساز و ناهموار گاهی تنها با تیشه می توان ردی از عشق گذاشت ، و گرنه هیچ کس باور نمی کند که این بیستون فرهادی داشت.
***
ما فرهادیم و دیگران به ما می خندد. ما فرهادیم و می خواهیم بر صخره های این دنیا ، جویی از شیر و جویی از عسل بکشیم ؛ از ملکوت تا مغاک. عشق ، شیر و عشق ، شکر؛ عشق ، قند و عشق، عسل . شیر و شکر قند و عسل عشق ، نه در دست شیرین که در دستان خسرو است.
خسرو ما اما خداوند است.
ما به عشق این خسرو است که در بیستون دنیا مانده ایم.
ما به عشق این خسرو است که تیشه به ریشه هر چه سنگ و صخره می زنیم.
ما به عشق این خسرو ...
و گرنه شیرین بهانه است.
تمام نیمکت های شهر دونفره اند خیالی نیست روی چمن مینشینم...
میدانی حقیقت تلخ چیست؟...
اینکه تو نیستی تا آغوشم را پرکنی همین....!
اینکه تو نیستی تا آغوشم را پرکنی همین....!
نفس
شاید دلیلی باشد برای زندگی،
اما بی شک” تو “بهانه ی آنی...
شاید دلیلی باشد برای زندگی،
اما بی شک” تو “بهانه ی آنی...
کاش کسی بیاید و حالم را بهم بزند! خوشحالیهایم ته نشین شده است!!!
از عارفی پرسیدند : روی نگین انگشترم چه حک کنم که وقتی شاد شدم به آن بنگرم و وقتی غمگین شدم به آن نظر کنم...
گفت: حک کن "میگذرد"
گفت: حک کن "میگذرد"
وقتی زندگی برایت خیلی سخت شد
یادت باشد
که دریای آرام ناخدای قهرمان نمی سازد....!
یادت باشد
که دریای آرام ناخدای قهرمان نمی سازد....!
[FONT=courier new, courier, mono]روزگارانی من[/FONT]
[FONT=courier new, courier, mono]دعوتت خواهم کرد[/FONT]
تو برآن پا بگذار
[FONT=courier new, courier, mono]مستی کوچک من[/FONT]
[FONT=courier new, courier, mono]با تمنای وصال[/FONT]
[FONT=courier new, courier, mono]شاهزاده شهر پرآشوب دلم[/FONT]
[FONT=courier new, courier, mono]عجب ای تنهایی[/FONT]
[FONT=courier new, courier, mono]این صدای سخن خاموشیت[/FONT]
[FONT=courier new, courier, mono]کَر شود گوش فلک[/FONT]
[FONT=courier new, courier, mono]وز غم بی کسی ام[/FONT]
[FONT=courier new, courier, mono]شده ام پروانه[/FONT]
[FONT=courier new, courier, mono]گرد او می گردم[/FONT]
[FONT=courier new, courier, mono]اینچین مستانه[/FONT]
[FONT=courier new, courier, mono]که زمن یادآور[/FONT]
[FONT=courier new, courier, mono]همچو این افسانه[/FONT]
[FONT=courier new, courier, mono]برکه ی کوچک من[/FONT]
[FONT=courier new, courier, mono]نشود طوفانی[/FONT]
[FONT=courier new, courier, mono]تا که باشد بر آن[/FONT]
[FONT=courier new, courier, mono]یاد و عشقت باقی[/FONT]
وقتی میروی حواست باشد حتما *خدانگهدار* بگویی تا خدا حواسش را بیشتر به من بدهد.....
آخر میدانی؟
خدا به هوای تو مرا رها کرده است...
آخر میدانی؟
خدا به هوای تو مرا رها کرده است...
دل قشنگتو هیچ وقت درگیر "آه" نکن بذار "آه" سهم کسانی باشه که دلگیرت میکنن...
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
جمله های زیبا | ادبیات | 4591 |