رباعی و دو بیتی

[خیال شیشه ای]

آن قصر که جمشید در او جام گرفت
آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت


بهرام که گور می‌گرفتی همه عمر

دیدی که چگونه گور بهرام گرفت

خیام

 

[mani24]

خداوندا مو بیزارم از ایندل
شو و روزان در آزارم از ایندل

ز بس نالیدم از نالیدنم تنگ
مو بستان که بیزارم از ایندل​

 

[mani24]

من بنده ی آن کسم که بی ماش خوش است
جفت ِ غم آن کسم که تنهاش خوش است
گویند وفاهاش چه لذت دارد
زانم خبری نیست،جفاهاش خوش است

"مولانا

 

[naghmeirani]

نسيم! آهسته آهسته سحرگاه
روان شو سوى يار از راه و بيراه
بجنبان حلقه زنجير زلفش
ز حال زار فايز سازش آگاه

فائز دشتستانی

 

[naghmeirani]

نه هر چشمی ز جسمی میبرد جان
نه هر زلفی دلی سازد پریشان
نه هر دلبر ز فایز میبرد دل
رموز دلبری سری است پنهان

فائز دشتستانی

 

[mani24]

برگیر شراب طرب انگیز و بیا
پنهان ز رقیب سفله بستیز و بیا
مشنو سخن خصم که: بنشین و مرو
بشنو ز من این نکته که: برخیز و بیا

"حافظ"

 

[mani24]

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم
به دریا بنگرم دریا ته وینم
به هر جا بنگرم کوه و در و دشت
نشان روی زیبای ته وینم
بابا طاهر

 

[V A N D A]

[FONT=times new roman,times,serif]با لب ميگون او من مي‌ پرستي مي‌كنم​

​

[FONT=times new roman,times,serif]با نگاه مست او بي باده مستي مي‌كنم

شميم شيرازي​

​

[/FONT][/FONT]

 

[salvador]

تا دل به برم هوای دل‌بر دارد

افسانهٔ عشق دل‌بر از بر دارد


دل رفت ز بر چو رفت دلبر آری

دل از دل‌بر چگونه دل بر دارد


فروغی بسطامی
​

 

[naghmeirani]

ای شمع! به‌خیره چند بر خود خندی؟
تـو سـوز دل مـرا کجـا مـاننـدی؟
فرق است میان سوز کز جان خیزد
با آنکه به ریسمانْشْ بر خود بندی.

** رضی نیشابوری**
​

 

[mani24]

قومي متفکرند اندر ره دين​

قومي به گمان فتاده در راه يقين​

مي‌ترسم از آن‌که بانگ آيد روزي​

کاي بي‌خبران راه نه آن است و نه اين!​

"حکيم خيام"​

 

[mani24]

آنها که کهن شدند و اینها که نوند
هر کس به مراد خویش یک تک بدوند

این کهنه جهان بکس نماند باقی
رفتند و رویم دیگر آیند و روند

حکیم خیام

 

[V A N D A]

از دی که گذشت هیچ از او یاد مکن
فردا که نیامدست فریاد مکن
بر نامده و گذشته بنیاد مکن
حالی خوش باش و عمر بر باد مکن

حکیم خیام

 

[mani24]

چون نیست حقیقت و یقین اندر دست
نتوان به امید شک همه عمر نشست
هان تا ننهیم جام می از کف دست
در بی خبری مرد چه هشیار و چه مست​

 

[mani24]

اول بوفا می وصلم داد
چون مست شدم جام جفا دستم داد
پر اب دو دیده و پر از اتش دل
خاک ره او شدم ببادم داد​

 

[mani24]

خداوندا مرا از لطف دریاب
دگر با من نمانده طاقت و تاب
به بیداری چه محرومم ز وصلش
میسر كن به من رویش تو در خواب

 

[naghmeirani]

بستان رخ تو گلستان آرد بار
وصل تو حیات جاودان آرد بار
بر خاک فکن قطره‌ای از آب دو لعل
تا بوم و بر زمانه جان آرد بار

سعدی

 

[succulent]

چندیست که بیمار وفایت شده ام
در بستر غم چشم به راهت شده ام
این را تو بدان اگر بمیرم روزی
مسئول تویی که من فدایت شده ام

 

[naghmeirani]

هرچند که گلچهره و سیمین بدنی
حیف از تو ولی که شمع هر انجمنی
ای یار وفادار اگر یار منی
با غیر مگو حرفی و مشنو سخنی

هاتف اصفهانی

 

[succulent]

آسمان وقف نگاهت گل من
مانده ام چشم براهت گل من
هر کجا هستی و باشی گویم
که خدا پشت و پناهت گل من

 

[naghmeirani]

چون عمر بسر رسد چه بغداد و چه بلخ
​

پیمانه چو پر شود چه شيرين و چه تلخ
​

خوش باش که بعد از من و تو ماه بسی​

از سـلخ بـه غره آیــد از غـره بـه سلخ

خیام
​

 

[succulent]

امروز چو کاسه سرت هست به جا
می نوش به کاسه با حریفی دانا
صد کاسه و کله سر شاه و گدا
نخرند به کوزه فقاعی فردا

خیام

 

[salvador]

در سایهٔ آن زلف مشوش که تراست

ای بس دل سرگشتهٔ غمکش که تراست


می‌بر دل و می ده غم و فارغ می‌رو

دور از دل من زهی دل خوش که تراست

- انوری

​

 

[میثم...]

آنکس که ترا شناخت جان را چه کند؟
فرزند و عیال و خانمان را چه کند؟
دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی
دیوانه تو هر دو جهان را چه کند؟

 

[salvador]

دود دل ما نشان سوداست دلا

و اندود که از دل است پیداست دلا


هر موج که میزند دل از خون ای دل

آن دل نبود مگر که دریاست دلا

- مولوی
​

 

[*** s.mahdi ***]

یک جرعه هر آنکه از می ما نوشد

عیب و هنر تمام عالم پوشد


ما صاف دلان کینه نداریم ز مهر

خون در دل ما ز مهر دشمن جوشد


- رضی‌الدین آرتیمانی

 

[*** s.mahdi ***]

قومي متفکرند اندر ره دين
قومي به گمان فتاده در راه يقين

مي‌ترسم از آن‌که بانگ آيد روزي
کاي بي‌خبران راه نه آن است و نه اين!

"حکيم خيام"

 

[naghmeirani]

یا رب بگشا گره ز کار من زار
رحمی که زعقل عاجزم در همه کار
جز در گه تو کی بودم در گاهی
محروم ازین درم مکن یا غفار ابوسعید ابوالخیر

 

[salvador]

دل دل طلبید از پی ره دلجویم

بدرود کنان کرد گذر در کویم


گفتم که ز راه راه و دل دل کم کن

بنگر که من آه آه و دل دل گویم

- خاقانی

​

 

[عطار]

تا بتوانی بکش به جان بار دلی
می‌کوش که تا شوی ز دل یار دلی

آزار دلی مجو که ناگاه کنی
کار دو جهان در سر آزار دلی

ابوسعید ابوالخیر