بهترین شعری رو که دوست داری چیه؟

[mani24]

آدم به جرم خوردن گندم
با حوا
شد رانده از بهشت
اما چه غم
حوا خودش بهشت است

 

[خیال شیشه ای]

اشک رازی است​

لبخند رازی است​

عشق رازی است​

اشک آن شب لبخند عشقم بود.​

قصه نیستم که بگویی​

نغمه نیستم که بخوانی​

صدا نیستم که بشنوی​

یا چیزی چنان که ببینی​

یا چیزی چنان که بدانی...​

من درد مشترکم​

مرا فریاد کن.​

درخت با جنگل سخن می گوید​

علف با صحرا​

ستاره با کهکشان​

و من با تو سخن می گویم​

نام ات را به من بگو​

دست ات را به من بده​

حرف ات را به من بگو​

قلب ات را به من بده​

من ریشه های تو را دریافته ام​

با لبانت برای همه ی لبها سخن گفته ام​

و دستهایت با دستان من آشناست.​

در خلوت روشن با تو گریسته ام​

برای خاطر زندگان،​

و در گورستان تاریک با تو خوانده ام​

زیباترین سرودها را​

زیرا که مردگان این سال​

عاشق ترین زندگان بوده اند.​

دست ات را به من بده​

دستهای تو با من آشناست​

ای دیر یافته با تو سخن می گویم​

به سان ابر که با توفان​

به سان علف که با صحرا​

به سان باران که با دریا​

به سان پرنده که با بهار​

به سان درخت که با جنگل سخن می گوید​

زیرا که من​

ریشه های تو را دریافته ام​

زیرا که صدای من​

با صدای تو آشناست​

 

[mohandes soror]

ريشه در اعماق اقيانوس دارد - شايد
اين گيسو پريشان كرده
بيد وحشي باران .
يا ، نه ، دريايي است گويي ، واژگونه ، بر فراز شهر ،
شهر سوگواران .


هر زماني كه فرو مي بارد از حد بيش
ريشه در من مي دواند پرسشي پيگير ، با تشويش :
رنگ اين شب هاي وحشت را
تواند شست آيا از دل ياران ؟


چشم ها و چشمه ها خشك اند .
روشني ها محو در تاريكي دلتنگ ،
همچنان كه نام ها در ننگ !


هرچه پيرامون ما غرق تباهي شد .
آه ، باران ،
اي اميد جان بيداران !
بر پليدي ها - كه ما عمري است در گرداب آن غرقيم
آيا‌، چيره خواهي شد ؟

البته باصدای شجریان یه حال وهوای دیگه داره

 

[mani24]

دیـوارهایی که می سازی
هـر روز و هــر روز
بیشتر می شوند
بنــای بـــی احساس من
آخر من از کجــا
برای این همه دیــوار
پنجــــره پیدا کنمــ ....
​

__________________

 

[mani24]

مژه هایم طبیعی برگشته اند
رژ گونه نزده ام
برق چشمهایم نیــــز
در چشم هیچ رقاصه ای پیدا نمی شود!

وقتی بروی
چراغها خاموش می شوند
و سیندرلا یت
شستن زمین را
از سر خواهــــد گرفت ...

 

[mani24]

[h=2][/h]

فـَـصــل ِ امــتـِـحــــان

مَـــن

جــُـز مــُـرور ...

رنگــ ِ چشــــمــ ـــانت ..

و

خـَـط کشـــیــدن زیــر ِ دلتنگـــــــی هــایَمـ ..

هــیــچ دَرســـی نـَـدارمـــــ ..

​

 

[mani24]

اولش فکر نمی کردم که دلم رو برده باشه
یا دلم گول چشای روشنش رو خورده باشه
اما نه گذشت و دیدم دل من دیوونه تر شد
به تو گفتم و دلت از قصه ی من با خبر شد
آخ که چه لذتی داره ناز چشماتو کشیدن
رفتن یه راه دشوار واسه هرگز نرسیدن
می دونم دوستم نداری مثله روزای گذشته
من خودم خوندم تو چشمات یه کسی اینو نوشته
می دونم فرقی نداره واست عاشق بودن من
می دونم واست یکی شد بودن و نبودن من
اما روح من یه دریاست پره از موج طلاتم
ساحلش تویی و موجاش خنجر حرفای مردم​

 

[mani24]

وقتـــــے کِه راحٌت از کنارٌمــ رٌد مــیشـــــے . . .
وقتـــــے سکوت مــیکنــــے . . .
وقتـــــے نمیتونم حرف بزٌنم . . .
وقتـــــے مــیبینٌمــ تو راحت فٌرامــوش کردی . . .
وقتـــــے آسون میگذری از وقتی که مــیفهمی دلَم بد جور شکست . . .
وقتـــــے دیگه حتی چشاتم نمیخوان نگام کُنن . . .
وقتـــــے مــیشکنم . . .
اونوقته که میگم: ❤منـــ❤ میخوام برم . . .

امّــــــــــــــــــــــ ـــا

کُجـا بـرم آخِـه . . .؟؟

 

[mani24]

در شبان غم تنهایی خویش
عابد چشم سخنگوی توام
من در این تاریکی
من در این تیره شب جان فرسا
زائر ظلمت گیسوی توام
گیسوان تو پریشان تر از اندیشه ی من
گیسوان تو شب بی پایان
جنگل عطرآلود
شکن گیسوی تو
موج دریای خیال
کاش با زورق اندیشه شبی
از شط گیسوی مواج تو من
بوسه زن بر سر هر موج گذر می کردم
کاش بر این شط مواج سیاه
همه ی عمر سفر می کردم

 

[زهره مسعودی]

نبودن‌هایی‌ هست که هیچ بودنی جبرانشان نمیکند
...
آرامش عجیبی‌ دارد " مرگ "
... می‌ آید ... با خودش می‌‌برد
طوری که دیده نشود ...
شیون‌ها را به شوخی می‌گیرد ... گوشه اتاق کمین می‌‌کند
آبها که از آسیاب افتاد
با آرامش می‌‌رود ... و دوباره ... می‌‌آید
....
کسانی‌ هستند ... که هرگز تکرار نمی‌ شوند​

 

[...scream...]

گاهی لال میشود آدم
حرف دارد..
اما کلمه ندارد...

 

[mani24]

لعنت به همه صراط های مستقیمی که.....
عرضه ندارند "تو" را به من برسانند!

 

[mr.mohamadi]

نبودن‌هایی‌ هست که هیچ بودنی جبرانشان نمیکند
...
آرامش عجیبی‌ دارد " مرگ "
... می‌ آید ... با خودش می‌‌برد
طوری که دیده نشود ...
شیون‌ها را به شوخی می‌گیرد ... گوشه اتاق کمین می‌‌کند
آبها که از آسیاب افتاد
با آرامش می‌‌رود ... و دوباره ... می‌‌آید
....
کسانی‌ هستند ... که هرگز تکرار نمی‌ شوند​

خدايابگيرازمن آنچه که مراازتوميگيرد

 

[mani24]

ه پای خویش نخواهی که پای دار بیایم

مگر که صبر کنی با خودم کنار بیایم
به من به دیده ی یک شمع نیم سوخته منگر
به این امید که شاید شبی به کار بیایم
عنان ریشه ی خود را به بادها نسپردم
به خود اجازه ندادم ضعیف ، بار بیایم
مرا نسیم به نام ای گل شکفته ! که باید
به پیشواز تو با نام مستعار بیایم
چگونه چون غزلی در صحیفه تو بگنجم؟
چگونه گوشه ی کاغذ به اختصار بیایم؟

مهدی موسوی​

 

[...scream...]

یکی از همان روزها...

امروزیکی از همان روزهای آبی است
از همان روزهای کفن پوشیدن یاس
از همان روزهای آشتی سنگ با شیشه
از همان روزهای نا تمام ماندن فریاد در گلو
از همان روزهای با طراوت بهاری
از همان روزهای ممتد بی انتها
از همان روزهای سکرآور
از همان روزهای فراموشی
از همان روزهای هر لحظه شکفتن تو
از همان روزهای فنا و نیستی من
از همان روزهای ....
چه اهمیتی دارد؟
هرچه هست ٬ امروزیکی از همان روزهای آبی است.....

 

[mani24]

از تنهایی گریزی نیست . . .

بگذار آغوشم برای همیشه یخ بزند . . .

نمیخواهم کسی شال گردن اضافی اش را

دور گردن آدم برفی احساسم بیاندازد . . . . . .

 

[MOΣIN]

اي غايب از نظر به خدا مي سپارمت...جانم بسوختي و به دل دوست دارمت
تا دامن کفن نکشم زير پاي خاک...باور مکن که دست ز دامن بدارمت
محراب ابرويت بنما تا سحرگهي...دست دعا برآرم و در گردن آرمت
گر بايدم شدن سوي هاروت بابلي...صد گونه جادويي بکنم تا بيارمت
خواهم که پيش ميرمت اي بي وفا طبيب...بيمار بازپرس که در انتظارمت
صد جوي آب بسته ام از ديده بر کنار...بر بوي تخم مهر که در دل بکارمت
خونم بريخت و از غم عشقم خلاص داد...منت پذير غمزه خنجر گذارمت
مي گريم و مرادم از اين سيل اشکبار...تخم محبت است که در دل بکارمت
بارم ده از کرم سوي خود تا به سوز دل...در پاي دم به دم گهر از ديده بارمت
حافظ شراب و شاهد و رندي نه وضع توست...في الجمله مي کني و فرو مي گذارمت

 

[mani24]

همیشه....
در سختی ها به خودم میگفتم : "
این نیز بگذرد .."

هنوز هم میگویم ...

اما حال میدانم...
آنچه میگذرد .
عمرِ من است ،
نه سختی ها !...​

​

 

[mani24]

رفت و ... نگفت
من، بی او
میان ماندن و نماندن
بودن و نبودن
دست و پا میزنم مدام و غرق نمی شوم
... تنها
نفس کم می آورم برای ... کشیدن
... راستی
آن دورها
بی من
حال او و دل او چگونه است؟​

 

[MOΣIN]

زان يار دلنوازم شکريست با شکايت...گر نکته دان عشقي بشنو تو اين حکايت
بي مزد بود و منت هر خدمتي که کردم...يا رب مباد کس را مخدوم بي عنايت
رندان تشنه لب را آبي نمي دهد کس...گويي ولي شناسان رفتند از اين ولايت
در زلف چون کمندش اي دل مپيچ کان جا...سرها بريده بيني بي جرم و بي جنايت
چشمت به غمزه ما را خون خورد و مي پسندي...جانا روا نباشد خون ريز را حمايت
در اين شب سياهم گم گشت راه مقصود...از گوشه اي برون آي اي کوکب هدايت
از هر طرف که رفتم جز وحشتم نيفزود...زنهار از اين بيابان وين راه بي نهايت
اي آفتاب خوبان مي جوشد اندرونم...يک ساعتم بگنجان در سايه عنايت
اين راه را نهايت صورت کجا توان بست...کش صد هزار منزل بيش است در بدايت
هر چند بردي آبم روي از درت نتابم...جور از حبيب خوشتر کز مدعي رعايت
عشقت رسد به فرياد ار خود به سان حافظ...قرآن ز بر بخواني در چارده روايت

 

[mani24]

دیر گاهی است در این تنهایی
رنگ خاموشی در طرح لب است
بانگی از دور مرا می خواند
لیک پاهایم در قیر شب است
رخنه ای نیست دراین تاریکی
در و دیوار به هم پیوسته
سایه ای لغزد اگر روی زمین
نقش وهمی است ز بندی رسته
نفس آدم ها
سر به سر افسرده است
روزگاری است دراین گوشه پژمرده هوا
هر نشاطی مرده است
دست جادویی شب
در به روی من و غم می بندد
می کنم هر چه تلاش
او به من می خندد
نقشهایی که کشیدم در روز
شب ز راه آمد و با دود اندود
طرح هایی که فکندم در شب
روز پیدا شد و با پنبه زدود
دیرگاهی است که چون من همه را
رنگ خاموشی در طرح لب است
جنبشی نیست دراین خاموشی
دست ها پاها در قیر شب است
.
.
.

 

[mani24]

به معجزه ات ایمان آورده ام
این بار
چشم هایم را
به چشم هایت گره می زنم
می نشینم
عصا اژدها کنی
این فروردین
به امید پیامبری چشم هات
سيزده اش را به در کرده ام .

 

[mani24]

چه زیباست به خاطر تو زیستن

و برای تو ماندن و به پای تو سوختن


و چه تلخ و غم انگیز است دور از تو بودن

و برای تو گریستن

و به عشق و دنیای تو نرسیدن

ای کاش می دانستی بدون تو

و به دور از دستهای مهربانت

زندگی

چه ناشکیباست...

 

[mani24]

گرگ درون


گفت دانایى که گرگى خیره سر

هست پنهان در نهاد هر بشر

لاجرم جارى است پیکارى بزرگ

روز و شب مابین این انسان و گرگ

زور بازو چاره این گرگ نیست

صاحب اندیشه داند چاره چیست

اى بسا انسان رنجور و پریش

سخت پیچیده گلوى گرگ خویش

اى بسا زور آفرین مردِ دلیر

مانده در چنگال گرگ خود اسیر

هرکه گرگش را دراندازد به خاک

رفته رفته مى‌شود انسان پاک

هرکه با گرگش مدارا مى‌کند

خلق و خوى گرگ پیدا مى‌کند

هرکه از گرگش خورد دائم شکست

گرچه انسان مى‌نماید ، گرگ هست

در جوانى جان گرگت را بگیر

واى اگر این گرگ گردد با تو پیر

روز پیرى گرکه باشى همچو شیر

ناتوانى در مصاف گرگ پیر

اینکه مردم یکدگر را مى‌درند

گرگهاشان رهنما و رهبرند

اینکه انسان هست این سان دردمند

گرگها فرمان روایى مى‌کنند

این ستمکاران که با هم همرهند

گرگهاشان آشنایان همند

گرگها همراه و انسانها غریب

با که باید گفت این حال عجیب

فریدون مشیری

 

[MOΣIN]

اي پادشه خوبان داد از غم تنهايي...دل بي تو به جان آمد وقت است که بازآيي
دايم گل اين بستان شاداب نمي ماند...درياب ضعيفان را در وقت توانايي
ديشب گله زلفش با باد همي کردم...گفتا غلطي بگذر زين فکرت سودايي
صد باد صبا اين جا با سلسله مي رقصند...اين است حريف اي دل تا باد نپيمايي
مشتاقي و مهجوري دور از تو چنانم کرد...کز دست بخواهد شد پاياب شکيبايي
يا رب به که شايد گفت اين نکته که در عالم...رخساره به کس ننمود آن شاهد هرجايي
ساقي چمن گل را بي روي تو رنگي نيست...شمشاد خرامان کن تا باغ بيارايي
اي درد توام درمان در بستر ناکامي...و اي ياد توام مونس در گوشه تنهايي
در دايره قسمت ما نقطه تسليميم...لطف آن چه تو انديشي حکم آن چه تو فرمايي
فکر خود و راي خود در عالم رندي نيست...کفر است در اين مذهب خودبيني و خودرايي
زين دايره مينا خونين جگرم مي ده...تا حل کنم اين مشکل در ساغر مينايي
حافظ شب هجران شد بوي خوش وصل آمد...شاديت مبارک باد اي عاشق شيدايي

 

[mani24]

چيزهايي هست كه ما نمي توانيم اندازه اي براي آن قائل شويم

مانند عمق موجها و دريا ،

يا ارتفاع ستارگان آسمان ،

همانند شعفي كه تو به من مي بخشي ...

يا بي نهايت بودن ابديت،

شايد هم رنگ طلايي خورشيد

هيچ چيز نمي تواند اندازه ي عشق من به تو را نشان دهد.

 

[MOΣIN]

ياد باد آن که ز ما وقت سفر ياد نکرد...به وداعي دل غمديده ما شاد نکرد
آن جوان بخت که مي زد رقم خير و قبول...بنده پير ندانم ز چه آزاد نکرد
کاغذين جامه به خوناب بشويم که فلک...رهنمونيم به پاي علم داد نکرد
دل به اميد صدايي که مگر در تو رسد...ناله ها کرد در اين کوه که فرهاد نکرد
سايه تا بازگرفتي ز چمن مرغ سحر...آشيان در شکن طره شمشاد نکرد
شايد ار پيک صبا از تو بياموزد کار...زان که چالاکتر از اين حرکت باد نکرد
کلک مشاطه صنعش نکشد نقش مراد...هر که اقرار بدين حسن خداداد نکرد
مطربا پرده بگردان و بزن راه عراق...که بدين راه بشد يار و ز ما ياد نکرد
غزليات عراقيست سرود حافظ...که شنيد اين ره دلسوز که فرياد نکرد

 

[AYSAN.SH]

زندگی رسم خوشایندی است.
زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ،
پرشی دارد اندازه عشق.
زندگی چیزی نیست که لبه طاقچه عادت، از یاد منو تو برود.

 

[MOΣIN]

گل در بر و مي در كف و معشوق به كام است...سلطان جهانم به چنين روز غلام است
گو شمع مياريد دراين جمع كه امشب....در مجلس ما ماه رخ دوست تمام است
در مذهب ما باده حلال است وليكن....بي روي تو اي سرو گل اندام حرام است
گوشم همه بر قول ني و نغمه چنگ است...چشمم همه بر لعل لب وگردش جام است
در مجلس ما عطر مياميز كه ما را.....هر لحظه زگيسوي تو خوش بوي مشام است
از چاشني قند مگو هيچ وز شكر...زان رو كه مرا از لب شيرين تو كام است
تا گنج غمت در دل ديوانه مقيم است...همواره مرا كوي خرابات مقام است
از ننگ چه گويي كه مرا نام زننگ است....وز نام چه پرسي كه مرا ننگ ز نام است
ميخواره وسرگشته ورنديم نظر باز.....وان كس كه چو ما نيست دراين شهر كدام است
با محتسبم عيب مگوييد كه او نيز....پيوسته چو ما درطلب عيش مدام است
حافظ منشين بي مي ومعشوق زماني...كايام گل وياسمن وعيدصيام است

 

[mani24]

هميشه همينطور است....
يکي مي ماند
تا روزها و گريه را حساب کند

يکي مي رود
تا در قلبت بماند تا ابد....
اشک هايت را پشت پايش بريزي

رسم روياها همين است.....
که تنها بماني با اندوه خويش
روزها و گريه ها را
به آسمان خالي ات سنجاق کني

بايد باور کني که بر نمي گردد....
که بگويي چقدر شب ها سر بي شام گذاشته اي
تا بتواني هر صبح
با يک شاخه گل ارزان
منتظرش بماني....