کاش دلهایی را که به وسعت اسمانهاست با ابرهای
نفرت سیاه نمیکردیم...
کاش چشمهایی را که چون خورشید میدرخشند
با نگاه های الوده تیره
و
تار نمیکردیم...
کاش دنیای پاک و قشنگ کودکی
تا ابد با ما میماند...
کاش دستهای نیازی را که ملتمسانه به سوی ما دراز میشد
با غرور پس نزنیم...
ای کاش در پشت انسانیت انسان
این همه بی عاطفگی
اشیانه نمیکرد...
نفرت سیاه نمیکردیم...
کاش چشمهایی را که چون خورشید میدرخشند
با نگاه های الوده تیره
و
تار نمیکردیم...
کاش دنیای پاک و قشنگ کودکی
تا ابد با ما میماند...
کاش دستهای نیازی را که ملتمسانه به سوی ما دراز میشد
با غرور پس نزنیم...
ای کاش در پشت انسانیت انسان
این همه بی عاطفگی
اشیانه نمیکرد...