مشاعره با شعر سعدی

[naghmeirani]

من جسم چنین ندیده‌ام هرگز

چندان که قیاس می‌کنم جانی

 

[عطار]

یارا بهشت صحبت یاران همدمست


دیدار یار نامتناسب جهنمست

 

[salvador]

تا دوست در کنار نباشد به کام دل

از هیچ نعمتی نتوانی که بر خوری

 

[عطار]

یار من آن که لطف خداوند یار اوست


بیداد و داد و رد و قبول اختیار اوست

 

[salvador]

تا تو را جای شد ای سرو روان در دل من

هیچ کس می‌نپسندم که به جای تو بود

 

[blue bee]

تا تو را جای شد ای سرو روان در دل من

هیچ کس می‌نپسندم که به جای تو بود

دلم تا عشقباز آمد در او جز غم نمی بینم
دلی بی غم کجا جویم که در عالم نمی بینم

 

[salvador]

مرا دلیست گرفتار عشق دلداری

سمن بری صنمی گلرخی جفا کاری

 

[blue bee]

یارا بهشت صحبت یاران همدمست
دیدار یار نامتناسب جهنمست

هر دم که در حضور عزیزی برآوری
دریاب کز حیات جهان حاصل آن دم است

 

[Ghazal_joon]

تو که با جانب خصمت به ارادت نظرست

به که ضایع نگذاری طرف معظم دوست

 

[salvador]

تدبیر صواب از دل خوش باید جست

سرمایه عافیت کفافست نخست

 

[blue bee]

تو خواهی خشم بر ما گیر و خواهی چشم بر ما کن
که ما را با کسی دیگر نماندست از تو پروایی

نپندارم که سعدی را بیازاری و بگذاری
که بعد از سایه لطفت ندارد در جهان جایی

 

[naghmeirani]

یار گرفته ام بسی ؛ چون تو ندیده ام کسی

شمع چنین نیامدست؛ از درِ هیچ مجلسی

 

[Ghazal_joon]

یا رب تو آشنا را مهلت ده و سلامت

چندان که بازبیند دیدار آشنا را

 

[blue bee]

آنک از جنت فردوس یکی می‌آید
اختری می‌گذرد یا ملکی می‌آید

هر شکرپاره که در می‌رسد از عالم غیب
بر دل ریش عزیزان نمکی می‌آید

تا مگر یافته گردد نفسی خدمت او
نفسی می‌رود از عمر و یکی می‌آید

 

[Ghazal_joon]

دگر رغبت کجا ماند کسی را سوی هشیاری

چو بیند دست در آغوش مستان سحرخیزت

 

[blue bee]

تا کی ای دلبر دل من بار تنهایی کشد
ترسم از تنهایی احوالم به رسوایی کشد

کی شکیبایی توان کردن چو عقل از دست رفت
عاقلی باید که پای اندر شکیبایی کشد

 

[Ghazal_joon]

دوست نباشد به حقیقت که او

دوست فراموش کند در بلا

 

[blue bee]

آهنگ دراز شب رنجوری مشتاق
با آن نتوان گفت که بیدار نباشد

 

[Ghazal_joon]

دعوی درست نیست گر از دست نازنین

چون شربت شکر نخوری زهر ناب را

 

[salvador]

اگر هزار غمست از جهانیان بر دل

همین بسست که او غمگسار ما باشد

 

[چاووش]

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد
ابری که در بیابان بر تشنه‌ای ببارد

 

[Ghazal_joon]

دگر به هر چه تو گویی مخالفت نکنم

که بی تو عیش میسر نمی‌شود ما را

 

[salvador]

آخر نه دل به دل رود انصاف من بده

چونست من به وصل تو مشتاق و تو ملول

 

[Ghazal_joon]

لعبت شیرین اگر ترش ننشیند

مدعیانش طمع کنند به حلوا

 

[salvador]

ای که در دل جای داری، بر سر چشمم نشین

کاندر آن بیغوله ترسم تنگ باشد جای تو

 

[Ghazal_joon]

وقتی در آبی تا میان دستی و پایی می‌زدم

اکنون همان پنداشتم دریای بی پایاب را

 

[عطار]

ای نفس خرم باد صبا

از بر یار آمده‌ای مرحبا

 

[salvador]

ای ساربان آهسته رو کآرام جانم می‌رود

و آن دل که با خود داشتم، با دلستانم می‌رود

 

[primrose]

در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن

من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم میرود

 

[salvador]

دگر به یار جفا کار دل منه سعدی

نمی‌ دهیم و به شوخی همی ‌برند از پیش