مشاعرۀ سنّتی

[Narges *]

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

 

[lighthearted]

شبی به حلقه ی درگاه دوست ، دل بندیم
اگر چه وا نکند ، دست کم دری بزنیم

 

[meddler]

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

شهریست بین دوتا سینه ات که من
دائم برای بوسه ی آن سجده میکنم

 

[meddler]

شبی به حلقه ی درگاه دوست ، دل بندیم
اگر چه وا نکند ، دست کم دری بزنیم

منم که دار و ندارم در این زمین گم شد
گلی که کاشته بودم نسیب مردم شد

 

[Narges *]

دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

 

[meddler]

دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

ناگهان خم شد و یک قطره ی باران انداخت
دست در گردن بی حس درختان انداخت

 

[Narges *]

ناگهان خم شد و یک قطره ی باران انداخت
دست در گردن بی حس درختان انداخت

تا زمیخانه ومی نام ونشان خواهدبود
سر ماه خاک ره پیر مغان خواهد بود

 

[island1991]

تا زمیخانه ومی نام ونشان خواهدبود
سر ماه خاک ره پیر مغان خواهد بود

دگر حور و پری را کس نگوید با چنین حسنی

که این را این چنین چشم است و آن را آنچنان ابرو

 

[*setareh66*]

وقت عزيز رفت بيا تا قضا کنيم
عمری که بی حضور صراحی و جام رفت​

 

[island1991]

وقت عزيز رفت بيا تا قضا کنيم


عمری که بی حضور صراحی و جام رفت​

تنم از واسطه ی دوری دلبر بگداخت

دلم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت

 

[won-a-pa-lei]

تا کی ای دلبر دل من بار تنهایی کشد
ترسم از تنهایی احوالم به رسوایی کشد

 

[meddler]

تا کی ای دلبر دل من بار تنهایی کشد
ترسم از تنهایی احوالم به رسوایی کشد

دردم نمی داند کسی .... بگذار تا مرگ
کوشد به تسکینم... مرا بگذار وبگزر

 

[won-a-pa-lei]

رو بر سپیده​

وا کن​

بانگ خروس گوید:​

فریاد شوق بفکن!​

زندان واژه ها را دیوار و باره بشکن!​

و آواز عاشقان را​

[FONT=&quot]مهمان کوچه ها کن![/FONT]

 

[island1991]

رو بر سپیده​

وا کن​

بانگ خروس گوید:​

فریاد شوق بفکن!​

زندان واژه ها را دیوار و باره بشکن!​

و آواز عاشقان را​

[FONT=&quot]مهمان کوچه ها کن![/FONT]

نه عجب که قلب دشمن شکنی به روز هیجا

تو که قلب دوستان را به مفارقت شکستی

 

[won-a-pa-lei]

نه عجب که قلب دشمن شکنی به روز هیجا

تو که قلب دوستان را به مفارقت شکستی

یک گریبان نیست کز بیداد آن مه پاره نیست
رحم گویا در دل بی‌رحم آن مه پاره نیست

 

[meddler]

یک گریبان نیست کز بیداد آن مه پاره نیست
رحم گویا در دل بی‌رحم آن مه پاره نیست

تو به مه خیره چو خوبان بهشتی و صبا
چون عروس چمنت بر سر و پا گل میریخت

 

[won-a-pa-lei]

تو درون پرده خلقی به تو مبتلا ندانم
به چه حیله می‌بری دل تو که رخ نمی‌نمایی

 

[lighthearted]

تو درون پرده خلقی به تو مبتلا ندانم
به چه حیله می‌بری دل تو که رخ نمی‌نمایی

یارب آن دم که دم فرو بندد
ملک الموت واقف شیطان
کار جان پیش اهل دل سهل است
تو نگه دار جوهر ایمان

 

[ermiya_j]

یارب آن دم که دم فرو بندد
ملک الموت واقف شیطان
کار جان پیش اهل دل سهل است
تو نگه دار جوهر ایمان

نه سر زلف خود اول تو به دستم دادی
بازم از پای در انداخته ای یعنی چه

 

[z.19.P]

نه سر زلف خود اول تو به دستم دادی
بازم از پای در انداخته ای یعنی چه

هر کو نکند فهمی زین کلک خیال انگیز / نقشش به حرام ار خود صورتگر چین باشد

 

[island1991]

هر کو نکند فهمی زین کلک خیال انگیز / نقشش به حرام ار خود صورتگر چین باشد

در جمال تو چنان صورت چین حیران شد

که حدیثش همه جا بر در و دیوار بماند

 

[z.19.P]

در جمال تو چنان صورت چین حیران شد

که حدیثش همه جا بر در و دیوار بماند

دردیست غیر مردن کان را دوا نباشد / پس من چگونه گویم کین درد را دوا کند

 

[won-a-pa-lei]

دیدمش خرم و خندان قدح باده به دست
واندر آن آینه صدگونه تماشا می کرد

 

[kamran_T]

دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس

کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا

 

[won-a-pa-lei]

آن یار کز او خانه ما جای پری بود
سر تا قدمش چون پری از عیب بری بود

 

[kamran_T]

در سنبلش آویختم از روی نیاز

گفتم من سودازده را کار بساز

گفتا که لبم بگیر و زلفم بگذار

در عیش خوش‌آویز نه در عمر دراز

 

[won-a-pa-lei]

زمان خوشدلی دریاب و در یاب
که دایم در صدف گوهر نباشد

 

[kamran_T]

در باغ چو شد باد صبا دایه‌ی گل

بربست مشاطه‌وار پیرایه‌ی گل

از سایه به خورشید اگرت هست امان

خورشید رخی طلب کن و سایه‌ی گل

 

[won-a-pa-lei]

لاف عشق و گله از یار زهی لاف دروغ
عشقبازان چنین مستحق هجرانند

 

[island1991]

لاف عشق و گله از یار زهی لاف دروغ
عشقبازان چنین مستحق هجرانند

دل در جهان مبند و به مستی سوال کن

از فیض جام و قصه ی جمشید کامکار