مشاعرۀ سنّتی

[salvador]

درد ما را در جهان درمان مبادا بی​شما / مرگ بادا بی​شما و جان مبادا بی​شما

ای طایران قدس را عشقت فزوده بال‌ها



در حلقه سودای تو روحانیان را حال‌ها



دوستم ببخشید تشکر ندارم

 

[iman.mpr]

ای طایران قدس را عشقت فزوده بال‌ها



در حلقه سودای تو روحانیان را حال‌ها



دوستم ببخشید تشکر ندارم

ای دل سرمست، کجا می​پری؟ / بزم تو کو؟ باده کجا می​خوری؟
مایه​ی هر نقش و ترا نقش نی / دایه​ی هر جان و تو از جان بری

خواهش میکنم خودم جبران میکنم

 

[salvador]

ای دل سرمست، کجا می​پری؟ / بزم تو کو؟ باده کجا می​خوری؟
مایه​ی هر نقش و ترا نقش نی / دایه​ی هر جان و تو از جان بری

خواهش میکنم خودم جبران میکنم

یاد ناورد آن نگار بی‌وفا

از من بیچاره، تا افتاده‌ام




دست من نگرفت روزی از کرم

تا ز دست او ز پا افتاده‌ام

 

[iman.mpr]

یاد ناورد آن نگار بی‌وفا

از من بیچاره، تا افتاده‌ام




دست من نگرفت روزی از کرم

تا ز دست او ز پا افتاده‌ام

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی / عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی
دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم / باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

 

[salvador]

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی / عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی
دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم / باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

یکی تیشه بگیرید پی حفره زندان

چو زندان بشکستید همه شاه و امیرید




بمیرید بمیرید به پیش شه زیبا

بر شاه چو مردید همه شاه و شهیرید

 

[kachal63]

دامن کشیدن از کف عشاق سهل نیست
یوسف از این گناه بزندان نشسته است

 

[Narges *]

دامن کشیدن از کف عشاق سهل نیست
یوسف از این گناه بزندان نشسته است

تکیه برتقوی و دانش درطریقت کافریست راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش

 

[kachal63]

شاید دروغ بود «جوانی» دروغ فاش
ای آینه بگو که چنین بود یا نبود؟

 

[Narges *]

دیدی ای دل که غم عشق دگر بارچه کرد
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

 

[kachal63]

در آغاز محبت گر پشیمانی بگو با من
که منهم دل ز مهرت بر کنم تا فرصتی دارم

 

[Narges *]

مراعهدیست باجانان که تاجان دربدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

 

[kachal63]

مرغی که ناله از نفسش میتوان شنید
بوی بهار از قفسش میتوان شنید

 

[masoumeh_f]

دلی که سخت ز هر غم تپید، شاد نماند
کسی که زود دل‌آزرده گشت، دیر نزیست

 

[won-a-pa-lei]

تا رفتنش ببینم و گفتنش بشنوم
از پای تا به سر همه سمع و بصر شدم

 

[FA-HA]

مي دانم، سبزه اي را بكنم خواهم مرد
مي روم بالا تا اوج، من پر از بال و پرم
راه مي بينم در ظلمت، من پر از فانوسم
من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
پرم از راه ، از پل، از رود، از موج
پرم از سايه برگي در آب
چه درونم تنهاست

 

[Ekram]

تا بدانجا رسید دانش من
که بدانم همی که نادانم

 

[iman.mpr]

مشغول عشق جانان گر عاشقیست صادق / در روز تیرباران باید که سر نخارد
دانی چرا نشیند سعدی به کنج خلوت / کز دست خوبرویان بیرون شدن نیارد

 

[masoumeh_f]

دلم را مشكن و در پا مينداز
كه دارد در سر زلف تو مسكن
چو دل در زلف تو بسته ست حافظ
بدين سان كار او در پا ميفكن

 

[FA-HA]

نه بسته ام به كس دل ، نه بسته كس به من دل
چو تخته پاره بر موج رها رها رها من

 

[ranalean]

نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار

چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

 

[FA-HA]

مرا نيز چون ديگران خنده اي هست
و اشكي و شكي، جنوني و خوني
رها كن مرا
رها كن مرا در حضور گل و زمره نور
نور سيه فام ابليس
مرا دست و پيراهن آغشته گرديد
به خون خدايان
مرا زير اين مطلق لاجوردي
نفس گشت فواره درد و دشنام

 

[amir.polymer.eng]

مزن بانگ بر من که اینست جرمم
که خورشید خواندم به بانگ بلندت

 

[z.19.P]

مزن بانگ بر من که اینست جرمم
که خورشید خواندم به بانگ بلندت

تا اب شدم سراب دیدم خود را / دریا گشتم حباب دیدم خود را

اگاه شدم غفلت خود را دیدم / بیدار گشتم به خواب دیدم خود را

 

[won-a-pa-lei]

ای که در جام رقیبان می پیاپی می‌کنی
خون دل در ساغر عشاق تا کی می‌کنی

 

[FA-HA]

يه شب مهتاب
ماه مياد تو خواب
منو مي بره
كوچه به كوچه
باغ انگوري
باغ آلوچه
دره به دره
صحرا به صحرا
اونجا كه شبا
پشت بيشه ها
يه پري مياد
ترسون و لرزون
پاشو مي ذاره
تو آب چشمه
شونه مي كنه
موي پريشون...

 

[won-a-pa-lei]

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
بختم ار یار شود رختم از اینجا ببرد

 

[FA-HA]

دنياي ما قصه نبود
پيغوم سر بسته نبود
دنياي ما عيونه
هركي مي خواد بدونه
دنياي ما خار داره
بيابوناش مار داره
هركي باهاش كار داره
دلش خبر دار داره
دنياي ما بزرگه
پر از شغال و گرگه

 

[ghacedak]

همای اوج سعادت به دام ما افتد
اگر تو را گذری بر مقام ما افتد

 

[won-a-pa-lei]

همای اوج سعادت به دام ما افتد
اگر تو را گذری بر مقام ما افتد

دوش می آمد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود

 

[FA-HA]

دخترك خنده كنان گفت كه چيست
راز اين حلقه زر
راز اين حلقه كه انگشت مرا
اين چنين تنگ گرفته است به بر