آرامش...
- شروع کننده موضوع MEMOL...
- تاریخ شروع
يکي در اين گذر، دلش براي آدمهايي تنگ مي شود که در بخشي از خاطراتش جا خوش کرده اند. ديگري دلتنگ آواهايي است که از دور حواسش را مينوازند.
خوشم به بند تو ، صیدت رها ز دام مکن
رهین لطف کمند توام ، رهام مکن
تو را قسم به حریم شکیب و حرمت صبر
که با شتاب خود این عشق را حرام مکن
سر ستاره مبر زیر پای طلمت شب
چراغ صاعقخ را برخی ظلام مکن
به کینه می گسلد از امیدمان رگ و پی
تو را که گفت این تیغ در نیام مکن ؟
تو را که گفت که مگشا دریچه بر رخ گل ؟
تو را که گفت به رنگین کمان سلام مکن ؟
به غیر مهر مخواه از سرشت ویژه ی خویش
از آفتاب به جز آفتاب وام مکن
مجال عیش به قدر دمی و بازدمی است
به غیر عشق از این فرصت اغتنام مکن
هنوز مانده که یاس من و تو غنچه کند
تو را که گفت که این باغ را تمام مکن
رهین لطف کمند توام ، رهام مکن
تو را قسم به حریم شکیب و حرمت صبر
که با شتاب خود این عشق را حرام مکن
سر ستاره مبر زیر پای طلمت شب
چراغ صاعقخ را برخی ظلام مکن
به کینه می گسلد از امیدمان رگ و پی
تو را که گفت این تیغ در نیام مکن ؟
تو را که گفت که مگشا دریچه بر رخ گل ؟
تو را که گفت به رنگین کمان سلام مکن ؟
به غیر مهر مخواه از سرشت ویژه ی خویش
از آفتاب به جز آفتاب وام مکن
مجال عیش به قدر دمی و بازدمی است
به غیر عشق از این فرصت اغتنام مکن
هنوز مانده که یاس من و تو غنچه کند
تو را که گفت که این باغ را تمام مکن
amir fadaie
عضو جدید
اين روزها چه آسان اشك مي ریختم . . .
اشك هايي كه از درياي وجودم جدا افتاده بودند
اشك هايي كه بوي غربت مي داد
بوي تنهايي . . .
انگار فراموش كرده بودم
كه تو عاشقانه ترين نگاه هايت را نثار من كرده اي
من در اوج با تو بودن تنها بودم
زيرا فراموش كرده بودم
در تنهاترين تنهايي هايم هم در آغوش تو ام
ولي تو هنوز هم عاشقانه نگاهم مي كني
دوستم داري
و قلم در دستم گذاشته اي
و ديكته مي كني
تا بنويسم . . .
و من هنوز هم چه كودكانه فكر مي كنم:
كه اين منم كه مي نويسم !
آري !
اين هميشه ترفند شيرين تو بوده است
گاهي از اين بچه گانه ها خنده ام مي گيرد
از اين كه تو در زرورق پوچي ها
من را به مرز عميق ترين عاشقانه هاي نابت مي كشاني
به گونه اي كه شايد هيچ گاه فكر نمي كردم
زير پوچ ترين پوچي ها هم لبخند تو پنهان شده باشد
اما پوچ ترين پوچي ها هم عاشق شدند
و خواستند تا وسيله اي باشند
كه من را به مرز با تو بودن برسانند
و من شايد دوباره فراموش كردم كه اگر تو بخواهي
پوچ ترين پوچي ها هم دچار مي شوند
و دچار يعني عاشق !
اشك هايي كه از درياي وجودم جدا افتاده بودند
اشك هايي كه بوي غربت مي داد
بوي تنهايي . . .
انگار فراموش كرده بودم
كه تو عاشقانه ترين نگاه هايت را نثار من كرده اي
من در اوج با تو بودن تنها بودم
زيرا فراموش كرده بودم
در تنهاترين تنهايي هايم هم در آغوش تو ام
ولي تو هنوز هم عاشقانه نگاهم مي كني
دوستم داري
و قلم در دستم گذاشته اي
و ديكته مي كني
تا بنويسم . . .
و من هنوز هم چه كودكانه فكر مي كنم:
كه اين منم كه مي نويسم !
آري !
اين هميشه ترفند شيرين تو بوده است
گاهي از اين بچه گانه ها خنده ام مي گيرد
از اين كه تو در زرورق پوچي ها
من را به مرز عميق ترين عاشقانه هاي نابت مي كشاني
به گونه اي كه شايد هيچ گاه فكر نمي كردم
زير پوچ ترين پوچي ها هم لبخند تو پنهان شده باشد
اما پوچ ترين پوچي ها هم عاشق شدند
و خواستند تا وسيله اي باشند
كه من را به مرز با تو بودن برسانند
و من شايد دوباره فراموش كردم كه اگر تو بخواهي
پوچ ترين پوچي ها هم دچار مي شوند
و دچار يعني عاشق !
amir fadaie
عضو جدید
این سطر مختصر را گفتم که او بخواند
هر چه به او نگفتم می خوام او بداند
او اولش نمی خواست ترکم کند ولیکن
فهمید راز من را ، او رفت تا بماند
هر چه به او نگفتم می خوام او بداند
او اولش نمی خواست ترکم کند ولیکن
فهمید راز من را ، او رفت تا بماند
amir fadaie
عضو جدید
اگر بگذارند
دست هایم از تبعید بازگردند
غبار از گونه هایت خواهم گرفت
تا میان سطر سطر شعر
سینه ام بر ملا شود
اگر بگذارند
اشتیاق گام هایم
پشت مسیر نرفته
در خود نلرزد
تمام راه ها را
دنبال خود می کشاندم
تا به مقصد نفس هایت
پهلو بگیرند
اگر این بهشت را
جلوی چشمانم به کوری نکشانند
یک شکوفه از نوازشت کافیست
افسوس
پشت این میله ها
نمی توانم غریو را تصویر کنم
اگر بگذارند . . .
دست هایم از تبعید بازگردند
غبار از گونه هایت خواهم گرفت
تا میان سطر سطر شعر
سینه ام بر ملا شود
اگر بگذارند
اشتیاق گام هایم
پشت مسیر نرفته
در خود نلرزد
تمام راه ها را
دنبال خود می کشاندم
تا به مقصد نفس هایت
پهلو بگیرند
اگر این بهشت را
جلوی چشمانم به کوری نکشانند
یک شکوفه از نوازشت کافیست
افسوس
پشت این میله ها
نمی توانم غریو را تصویر کنم
اگر بگذارند . . .
amir fadaie
عضو جدید
باران
آن‌گاه بانوي ِ پُرغرور ِ عشق ِ خود را ديدم
در آستانه‌ي ِ پُرنيلوفر،
که به آسمان ِ باراني مي‌انديشيد
و آن‌گاه بانوي ِ پُرغرور ِ عشق ِ خود را ديدم
در آستانه‌ي ِ پُرنيلوفر ِ باران،
که پيرهن‌اش دست‌خوش ِ بادي شوخ بود
و آن‌گاه بانوي ِ پُرغرور ِ باران را
در آستانه‌ي ِ نيلوفرها،
که از سفر ِ دشوار ِ آسمان بازمي‌آمد
آن‌گاه بانوي ِ پُرغرور ِ عشق ِ خود را ديدم
در آستانه‌ي ِ پُرنيلوفر،
که به آسمان ِ باراني مي‌انديشيد
و آن‌گاه بانوي ِ پُرغرور ِ عشق ِ خود را ديدم
در آستانه‌ي ِ پُرنيلوفر ِ باران،
که پيرهن‌اش دست‌خوش ِ بادي شوخ بود
و آن‌گاه بانوي ِ پُرغرور ِ باران را
در آستانه‌ي ِ نيلوفرها،
که از سفر ِ دشوار ِ آسمان بازمي‌آمد
amir fadaie
عضو جدید
من زمزمه ي خون را در رگهايم مي شنوم
زندگي ام در تاريكي مي گذشت
اما اين تاريكي
طرح وجودم را روشن مي كرد
در باز شده است
با فانوس نگاهش به درون آمد
زيباي رها شده اي بود
و من ديده به راهش بودم
روياي بي شكل زندگي ام بود
عطري در چشمم زمزمه كرد
رگهايم از تپش افتاد
سر به زير و آرام سلام كرد
نفس نكشيدم
اجازه خواست و نشست
روياي من حالا ، رويا نبود
امروز من زمزمه ي خون را در رگهايم مي شنوم
زندگي ام جريان دارد
بايد بروم
رويايم يك ليوان آب سرد مي خواهد
بايد بروم
زندگي ام در تاريكي مي گذشت
اما اين تاريكي
طرح وجودم را روشن مي كرد
در باز شده است
با فانوس نگاهش به درون آمد
زيباي رها شده اي بود
و من ديده به راهش بودم
روياي بي شكل زندگي ام بود
عطري در چشمم زمزمه كرد
رگهايم از تپش افتاد
سر به زير و آرام سلام كرد
نفس نكشيدم
اجازه خواست و نشست
روياي من حالا ، رويا نبود
امروز من زمزمه ي خون را در رگهايم مي شنوم
زندگي ام جريان دارد
بايد بروم
رويايم يك ليوان آب سرد مي خواهد
بايد بروم
کلاس آرام و عصری گرم و خواب انگیز
صداهای گچ و پا و کلام گرم استادی؛
دو چشمم میکند از خواب خوش لبریز
بغل دستی تلنگر می زند:"برخیز"
دریغ اما
اثربخشی ندارد این تلنگر نیز...
***
میان چرت و بیداری
به ناگه نغمه ی زیبا و لرزآور
ز کیف خواهری، خوابم پراند از سر
-"عزیزم صبر تا یک لحظه ی دیگر"
- تبسم می شود جاری به روی عده ای دیگر-
***
ز سرخوش می پرد خوابم، تمرکز باز می یابم
ولی ناگاه آهنگی
شبیه بندری، یا یک چنین زنگی
ز سوی دیگری می خیزد و این بار
پسر تا بیخ گوشش قرمز و رنگی...
***
دگر استاد شد شاکی
"چه شد بر عالم خاکی
که هر کس راست "همراهی"
نه شرمی از کلاس است و نه از استادتان باکی"
***
خدایا! باز
کلاس آرام و عصری گرم و خواب انگیز
صداهای گچ و پا و کلام گرم تکراری...
صدای دیگری هم آه می آید؛
صدای بلبلی،
از جیب استاد است انگاری!
چه آهنگ خوشی "همراه" ایشان می کند جاری...
صداهای گچ و پا و کلام گرم استادی؛
دو چشمم میکند از خواب خوش لبریز
بغل دستی تلنگر می زند:"برخیز"
دریغ اما
اثربخشی ندارد این تلنگر نیز...
***
میان چرت و بیداری
به ناگه نغمه ی زیبا و لرزآور
ز کیف خواهری، خوابم پراند از سر
-"عزیزم صبر تا یک لحظه ی دیگر"
- تبسم می شود جاری به روی عده ای دیگر-
***
ز سرخوش می پرد خوابم، تمرکز باز می یابم
ولی ناگاه آهنگی
شبیه بندری، یا یک چنین زنگی
ز سوی دیگری می خیزد و این بار
پسر تا بیخ گوشش قرمز و رنگی...
***
دگر استاد شد شاکی
"چه شد بر عالم خاکی
که هر کس راست "همراهی"
نه شرمی از کلاس است و نه از استادتان باکی"
***
خدایا! باز
کلاس آرام و عصری گرم و خواب انگیز
صداهای گچ و پا و کلام گرم تکراری...
صدای دیگری هم آه می آید؛
صدای بلبلی،
از جیب استاد است انگاری!
چه آهنگ خوشی "همراه" ایشان می کند جاری...
حقیقت دارد
تو را دوست دارم
در این باران
می خواستم تو
در انتهای خیابان نشسته
باشی
من عبور کنم
سلام کنم
لبخند تو را در باران
می خواستم
می خواهم
تمام لغاتی را که می دانم برای تو
به دریا بریزم
دوباره متولد شوم
دنیا را ببینم
رنگ کاج را ندانم
نامم را فراموش کنم
دوباره در اینه نگاه کنم
ندانم پیراهن دارم
کلمات دیروز را
امروز نگویم
خانه را برای تو آماده کنم
برای تو یک چمدان بخرم
تو معنی سفر را از من بپرسی
لغات تازه را از دریا صید کنم
لغات را شستشو دهم
آنقدر بمیرم
تا زنده شوم
تو را دوست دارم
در این باران
می خواستم تو
در انتهای خیابان نشسته
باشی
من عبور کنم
سلام کنم
لبخند تو را در باران
می خواستم
می خواهم
تمام لغاتی را که می دانم برای تو
به دریا بریزم
دوباره متولد شوم
دنیا را ببینم
رنگ کاج را ندانم
نامم را فراموش کنم
دوباره در اینه نگاه کنم
ندانم پیراهن دارم
کلمات دیروز را
امروز نگویم
خانه را برای تو آماده کنم
برای تو یک چمدان بخرم
تو معنی سفر را از من بپرسی
لغات تازه را از دریا صید کنم
لغات را شستشو دهم
آنقدر بمیرم
تا زنده شوم
احمد رضا احمدی
آسمان هم از رنگ تنهایی میترسد.
ستارگان می آیند.
و او آرام میگیرد.
تو بیا تا من نیز آرام شوم.
ستارگان می آیند.
و او آرام میگیرد.
تو بیا تا من نیز آرام شوم.
samiyaran
عضو جدید
آرامش...
آرامش به معنی همان سه نقطه ایست که در پَسِ آن می آید.
معنایی به گستردگی تمام کلماتی که آن حس را راهی دل می کنند.
و همه عمری در به در آن هستند که در گوشه ای در نگاهی در لبخندی آن را پیدا کنند.
اما در دل است،هر بار سر بزنی پیدا می شود،هر موقع نخواهی نامرئی می شود.
آرامش داستان هزار و یک شب است.
آرامش به معنی همان سه نقطه ایست که در پَسِ آن می آید.
معنایی به گستردگی تمام کلماتی که آن حس را راهی دل می کنند.
و همه عمری در به در آن هستند که در گوشه ای در نگاهی در لبخندی آن را پیدا کنند.
اما در دل است،هر بار سر بزنی پیدا می شود،هر موقع نخواهی نامرئی می شود.
آرامش داستان هزار و یک شب است.
