تا حالا به راههایی که جلوتون بوده و هست و خواهد بود فکر کردین؟ آیا همیشه صراط مستقیم جلومونه یا باید از فرصت استفاده کرد و وارد راه شد؟
آیا راهی هست که به هدف نرسه؟ آیا راه بی هدف هم داریم؟
چجوری میشه راهها رو از هم تشخیص داد؟
وقتی راه اشتباه میری میتونی برگردی یا دیگه تموم شده و برگشتی نداره؟
معلومه که هیچ وقت صراط مستقیم پیش رومون نیست از 10ها راهی که جلومونه ما باید یکیو انتخاب کنیم در هر ثانیه از زندگی مون این اتفاق میفته از اتفاقات و تصمیمهای بزرگ گرفته مثل انتخاب رشته و شغل تا کوچکترین چیزها مثل خوردن یه غذا یا خریدن یه جنس
همیشه بیراهه های زیادی وجود داره که ما باید یاد بگیریم پاتوی این راهها نزاریم.
راه ها معمولا به یه جایی ختم می شن اما اگر خودمون هدفی نداشته باشیم مطمئنا با پا گذاشتن توی اون راه به هیچ جا نخواهیم رسید
یه معیار لازمه یه ترازو تا آدم بتونه راه صواب رو از خطا تشخیص بده ترازو واسه یکی می تونه دینش باشه مثل اسلام مسیحیت یا هر دین دیگه ای واسه یکی دیگه مسلکش مثل شیطان پرستی فرقه های درویشان واسه دیگری طرز فکر خودش
مهم انتخاب ترازوی مناسبه اونوقت هروقت خواستی کاری کنه با معیارت می سنجیش اگر درست بود که انجام می دی و اگر نه خب انجامش نمی دی
اگرم زمانی انجامش دادی یا حتی به این تنیجه رسیدی که ترازوت رو اشتباه انتخاب کردی بدون که
صدبار اگر توبه شکستی باز آی
اگ کافر و گبر و بت پرستی بازآی
این درگه ما درگه نو میدی نیست
صدبار اگر توبه شکستی بازآی
