گفتگوی تلخ: دوست دارین چه جوری بمیرین!

[مهرا]

راستی قبل از مرگم از عزراییل می خوام بذاره 1 نفس دیگه بکشم بعد بمیرم

 

[8711180029]

تا حالا بهش فکر نکردم...ولی شاید دوست داشته باشم جایی و زمانی باشه که عزیزانم کنارم نباشن چون دوست ندارم ناراحتیشونو ببینم وحتماً اینجوری مرگ برام سختر میشه....



وجدان صدای خداوندی است...

 

[simafrj]

تو چشمام اشک باشه تا همه ببینن و بفهمن که چی کشیدم ولی حالت تبسم رو همراه با قطره های اشک داشته باشم

 

[artemiss]

خیلی دلم میخواد قبل از پدر و مادرم بمیرم
اما از یه طرفم چون میدونم مردنم براشون دردناکه و عذابشون میده نمیخوام ایجوری شه...
برام مهم نیس کجا باشم فقط دلم نمیخواد زجرکش بشم
دلم میخواد تو خواب بمیرم...
شب بخوابم و دیگه بیدار نشم
از سقوط یا سوختن یا زیر آوار موندن میترسم

 

[FZ.H]

سلام به همه دوستای گلم.امیدوارم همتون عمر پربرکت و باعزتی داشته باشید.
از اونجایی که من یه بار تا دم مرگ رفتم و برگشتم میخوام تجربه خودمو براتون بگم.اولش عادی بود.شوخی و خنده.مهمون داشتیم.آخر شب رفتم بخوابم.احساس سنگین شدن سر داشتم.گفتم از خستگیه.اما یهو دیدم نفس کشیدنم مشکل شده.ضربان قلبم به شدت بالا رفته بود.در هوشیاری کامل داشتم همه چیز رو حس می کردم.اینکه واقعا تا کسی تو این لحظه قرار نگیره نمیدونه من چی میگم.اولش با پای خودم بلند شدم پدرمو بیدار کردم.گفتم حالم خوب نیست.رسوندنم اورژانس.مرگ رو با تموم وجودم باور کردم.حتی با اینکه من به جای تپش قلب دچار لرزش قلب شدم و این از نظر پزشکی یعنی دم مرگ بودن اما من هوشم سرجاش بود.همه چیزو لحظه به لحظه درک میکردم.حتی من عرقای روی پیشونی دکتر رو می شمردم.پرانولای پشت هم و زیر زبونی هایی که مرتب به من میدادند.و یهو همه چیز برعکس شد.قلب من تپشش ناگهان پایین اومد و دکترا سریع آمپول برگشت قلب رو زدند.حالا درد قلب به درد نفس به زور بالا اومدنم اضافه شد و من همچنان هوشیار بودم.مادرم دست منو گرفته بود.تمام تنم ناخودآگاه شروع به لرزش کرد.یادمه به مادرم می گفتم مامان برام دعا کن.همش می گفتم یا حضرت عباس به دادم برس.دکترا منو بلافاصله با آمبولانس به یه شهر دیگه اعزام کردند.اکسیژن بین راه تموم میشه و من مثل ماهی که از آب بیرون میاد دهنمو باز و بسته میکردم.بماند که هیچ کس امید نداشت که من تا مرکز اون بیمارستان زنده برسم.حتی دکتر آمبولانس دستگاه شوک رو آماده نگهداشته بود تا هر لحظه که احتیاج بود به من شوک وارد کنند.و من همچنان هوشیار بودم.همش فکر میکردم که من کلی کار ناتموم دارم.دلم به حال خودم می سوخت که داشتم زود میرفتم در حالی که زندگی رو اونجور که می خواستم نکردم.همه چیز زندگیم درس بود.عشق و محبت دیگران اصلا برام مهم نبود.
یه معجزه منو به دنیا برگردوند اما مواجهه شدن با مرگ اونم در هوشیاری کامل آنچنان منو افسرده کرده بود که نزدیک بود به جنون کشیده بشم.خدا رو شکر می کنم که خانواده عزیزم صبورانه کمکم کردند تا من به زندگی دوباره لبخند بزنم.اما با این وجود من از خدا متشکرم که منو از خواب سنگینی بیدار کرد.حالا میدونم که یه روز باید بمیرم.دیر یا زود.اما دلم می خواد دیگه اینقدر در لحظه مرگ ترس نداشته باشم،همین.

 

[MEMOL...]

دوست دارین چه جوری بمیرین

مرگ مغزي !!!

كه اعضاي بدنم اهدا بشه ...

 

[yasamin_honey_00]

مردن درد نداره حتی تو کتاب در آغوش نور خوندم خیلیم شیرینه پس فرقی نداره چه مدلی باشه تنها دردش دوری از کسایی که دوسشون داری...

 

[yasamin_honey_00]

سلام به همه دوستای گلم.امیدوارم همتون عمر پربرکت و باعزتی داشته باشید.
از اونجایی که من یه بار تا دم مرگ رفتم و برگشتم میخوام تجربه خودمو براتون بگم.اولش عادی بود.شوخی و خنده.مهمون داشتیم.آخر شب رفتم بخوابم.احساس سنگین شدن سر داشتم.گفتم از خستگیه.اما یهو دیدم نفس کشیدنم مشکل شده.ضربان قلبم به شدت بالا رفته بود.در هوشیاری کامل داشتم همه چیز رو حس می کردم.اینکه واقعا تا کسی تو این لحظه قرار نگیره نمیدونه من چی میگم.اولش با پای خودم بلند شدم پدرمو بیدار کردم.گفتم حالم خوب نیست.رسوندنم اورژانس.مرگ رو با تموم وجودم باور کردم.حتی با اینکه من به جای تپش قلب دچار لرزش قلب شدم و این از نظر پزشکی یعنی دم مرگ بودن اما من هوشم سرجاش بود.همه چیزو لحظه به لحظه درک میکردم.حتی من عرقای روی پیشونی دکتر رو می شمردم.پرانولای پشت هم و زیر زبونی هایی که مرتب به من میدادند.و یهو همه چیز برعکس شد.قلب من تپشش ناگهان پایین اومد و دکترا سریع آمپول برگشت قلب رو زدند.حالا درد قلب به درد نفس به زور بالا اومدنم اضافه شد و من همچنان هوشیار بودم.مادرم دست منو گرفته بود.تمام تنم ناخودآگاه شروع به لرزش کرد.یادمه به مادرم می گفتم مامان برام دعا کن.همش می گفتم یا حضرت عباس به دادم برس.دکترا منو بلافاصله با آمبولانس به یه شهر دیگه اعزام کردند.اکسیژن بین راه تموم میشه و من مثل ماهی که از آب بیرون میاد دهنمو باز و بسته میکردم.بماند که هیچ کس امید نداشت که من تا مرکز اون بیمارستان زنده برسم.حتی دکتر آمبولانس دستگاه شوک رو آماده نگهداشته بود تا هر لحظه که احتیاج بود به من شوک وارد کنند.و من همچنان هوشیار بودم.همش فکر میکردم که من کلی کار ناتموم دارم.دلم به حال خودم می سوخت که داشتم زود میرفتم در حالی که زندگی رو اونجور که می خواستم نکردم.همه چیز زندگیم درس بود.عشق و محبت دیگران اصلا برام مهم نبود.
یه معجزه منو به دنیا برگردوند اما مواجهه شدن با مرگ اونم در هوشیاری کامل آنچنان منو افسرده کرده بود که نزدیک بود به جنون کشیده بشم.خدا رو شکر می کنم که خانواده عزیزم صبورانه کمکم کردند تا من به زندگی دوباره لبخند بزنم.اما با این وجود من از خدا متشکرم که منو از خواب سنگینی بیدار کرد.حالا میدونم که یه روز باید بمیرم.دیر یا زود.اما دلم می خواد دیگه اینقدر در لحظه مرگ ترس نداشته باشم،همین.

شما کتاب در آغوش نور رو بخونید نوشته بتی جین واقعا جالبه اونم بعده چند ساعت مردن 2 باره زنده شده کلی آرامش میده

 

[aftab]

دوست ندارم زیاد عمر کنم وقتی آدم پیر می شه زندگی زیاد جذاب نیست.مرگ در خواب خیلی خوبه.ولی دلم نمی خواد با مرگم اطرافیانم اذیت بشن.

 

[mahsa_af سبز]

منم دوست دارم مرگ مغزی بشم که اعضا بدنم رو هدیه کنن.

میترسم

 

[Metal Guard]

سلام به همه دوستای گلم.امیدوارم همتون عمر پربرکت و باعزتی داشته باشید.
از اونجایی که من یه بار تا دم مرگ رفتم و برگشتم میخوام تجربه خودمو براتون بگم.اولش عادی بود.شوخی و خنده.مهمون داشتیم.آخر شب رفتم بخوابم.احساس سنگین شدن سر داشتم.گفتم از خستگیه.اما یهو دیدم نفس کشیدنم مشکل شده.ضربان قلبم به شدت بالا رفته بود.در هوشیاری کامل داشتم همه چیز رو حس می کردم.اینکه واقعا تا کسی تو این لحظه قرار نگیره نمیدونه من چی میگم.اولش با پای خودم بلند شدم پدرمو بیدار کردم.گفتم حالم خوب نیست.رسوندنم اورژانس.مرگ رو با تموم وجودم باور کردم.حتی با اینکه من به جای تپش قلب دچار لرزش قلب شدم و این از نظر پزشکی یعنی دم مرگ بودن اما من هوشم سرجاش بود.همه چیزو لحظه به لحظه درک میکردم.حتی من عرقای روی پیشونی دکتر رو می شمردم.پرانولای پشت هم و زیر زبونی هایی که مرتب به من میدادند.و یهو همه چیز برعکس شد.قلب من تپشش ناگهان پایین اومد و دکترا سریع آمپول برگشت قلب رو زدند.حالا درد قلب به درد نفس به زور بالا اومدنم اضافه شد و من همچنان هوشیار بودم.مادرم دست منو گرفته بود.تمام تنم ناخودآگاه شروع به لرزش کرد.یادمه به مادرم می گفتم مامان برام دعا کن.همش می گفتم یا حضرت عباس به دادم برس.دکترا منو بلافاصله با آمبولانس به یه شهر دیگه اعزام کردند.اکسیژن بین راه تموم میشه و من مثل ماهی که از آب بیرون میاد دهنمو باز و بسته میکردم.بماند که هیچ کس امید نداشت که من تا مرکز اون بیمارستان زنده برسم.حتی دکتر آمبولانس دستگاه شوک رو آماده نگهداشته بود تا هر لحظه که احتیاج بود به من شوک وارد کنند.و من همچنان هوشیار بودم.همش فکر میکردم که من کلی کار ناتموم دارم.دلم به حال خودم می سوخت که داشتم زود میرفتم در حالی که زندگی رو اونجور که می خواستم نکردم.همه چیز زندگیم درس بود.عشق و محبت دیگران اصلا برام مهم نبود.
یه معجزه منو به دنیا برگردوند اما مواجهه شدن با مرگ اونم در هوشیاری کامل آنچنان منو افسرده کرده بود که نزدیک بود به جنون کشیده بشم.خدا رو شکر می کنم که خانواده عزیزم صبورانه کمکم کردند تا من به زندگی دوباره لبخند بزنم.اما با این وجود من از خدا متشکرم که منو از خواب سنگینی بیدار کرد.حالا میدونم که یه روز باید بمیرم.دیر یا زود.اما دلم می خواد دیگه اینقدر در لحظه مرگ ترس نداشته باشم،همین.

خوشا به حال شما که بیدار شدید و فرصت دوباره ای یافتید.
وای به حال من که خوابم و معلوم نیست کی بیدار خواهم شد....
====================
بی شک باارزشترین مرگ , جان دادن در راه جان آفرین است. امیدوارم خدا شهامت این معامله رو بده....

 

[FZ.H]

دوست خوبم من مطمئنم شما مثل من تو خواب نیستید.من یه خوابگرد تنها بودم.

 

[sarahasani97]

برام فرقی نمیکنه کی و کجا میمیرم و بعدش برام چیکار میکنن فقط موقع مردن افسوس چیزی و نخورم.
و البته خیلی هم دردناک نمیرم.

 

[butterfly_سبز]

برام فرقی نمیکنه کی و کجا میمیرم و بعدش برام چیکار میکنن فقط موقع مردن افسوس چیزی و نخورم.
و البته خیلی هم دردناک نمیرم.

آره منم دوست دارم وقت مردن افسوس چیزیو نخورم

 

[Die for Life]

معراج مردان سر دار است

 

[Atena-t67]

دوست دارم راحت بمیرم.ولی نه سر دار!!خیلی ترسناکه.......

 

[zahra aram]

دوست دارم تو جوونی یعنی تا 30 بیشتر عمر نکنم.....و خیلی راحت و اروم بمیرم بدون اینکه دینی به گردنم باشه یا کسی از دستم ناراضی باشه!
اخه احساس می کنم مرگ تو جوونی خیلی شیرینه یه حسه دیگه ای داره که تو پیری نمیشه حسش کرد.....
بعدم چرا اسم تاپیک و گذاشتین گفتگوی تلخ؟؟؟!!!!!!!!
یعنی مرگ این قد بد و وحشتناکه؟؟!!!!

 

[dreamypicture]

دوست دارم یک روز قبل از اینکه بمیرم بهم خبر بدن چون یکمی حرف دارم که باید بگم و بمیرم

 

[Thais]

وای چرا بیشتر مهندسا میخوان تو جوونی بمیرن؟؟؟

 

[pooneh12345]

یجورایی مردن و دوس دارم
واسم فرقی نمیکنه کی بمیرم
الان،2روز بعد،سال دیگه یا تو هرسنی
فقط دوس دارم وقتی بمیرم که اگه رفتم اون دنیا کسی زیاد بهم گیر نده
جاشم زیاد فرق نمیکنه
مکان دفنمم همینطور
کلا به چیزی گیر نمیدم
هرجور خدا عشقش کشید مام قبول داریم
مخلصتیم به مولا خدا جون

 

[ali01]

[من يه داداش داشتم خيلي دوسش داشتم

اما تصادف كرد و فوت كرد


حالا دوست دارم و اؤ خدا ميخام ؤودتر اؤ عشقم بميرم
هر جور كه بميرم

 

[ladan*]

یه زمان دوس داشتم آخرین بار که عشقمو دیدم بمیرم

اما الان دوس دارم بمیرمو دلم نخواد ببینمش ...

 

[haj morteza]

بابا ملت همه عشق دارن و عاشقا.....

بابا عزرائیل عشق نمیشناسه که.....

دست بزاره رو هرکس میبرهه.....

آدم خوبه حال عزرائیل رو بگیره و کاری کنه اون بیاد دنبالش......

یعنی شهادت

 

[saeed.marshelo]

من ترجيح ميدم تميز بميرم كه ملت مجبور نشن دل و روده ام رو از رو زمين جمع كنن . اما خوب فكر كنم بهتره بعد از 5 سال خوشي بميرم نه مثلا" بهد از اينكه ارشد عمران شريف قبول شدم ....اما خدا كنه هر جا مردم كنار آدم حسابي خاكم كنن نه مثلا" كنا ا.ن

 

[SerpentoR]

من دوست دارم در حالی طه یه فداکاری بزرگ یا مثلا یه قهرمان بازی در میارم بمیرم.

 

[danielo]

من دوست دارم وقتی40 سالم شد یک قاتل استخدام کنم.بهش بگم اول به من بیهوشی تزریق کن.بعدش با کلت من را بکشه.

 

[elva]

من دوست دارم وقتی40 سالم شد یک قاتل استخدام کنم.بهش بگم اول به من بیهوشی تزریق کن.بعدش با کلت من را بکشه.

وا چرا؟؟؟؟؟

من دوست دارم وقتی میمیرم کسی از مردنم خوشحال نشه

حالا هر وقتو هر جور که باشه

 

[naghme-bnd]

منم دوست دارم پیش خونوادم باشم ویه جای نزدیک که زود دور هم جمع شن و منتظرم نباشن.جسمم سالم باشه.پیر ولی سالم باشم.کارامو کرده باشم.به آرزوهام رسیده باشم.خلاصه تو یه شرایط ایده آل بمیرم.همه چیز okباشه.
ولی اگه بدونم میخوام بمیرم تمام وقتمو با کسی که خیلی دوستش دارم میگذرونم.

 

[bernabeo]

ببین چقدر بیکاره به چیا فکر میکنه . . .

 

[...pianist]

اينجوري